Category: Uncategorized

ความเห็นผิดแบบมหภาคของชาวไทยเลยก็คือ เห็นว่าบุญเป็นเหมือนโชค ทำบุญแล้วจะมีผลไปเพิ่มโชค คือทำบุญมากมีโชคมากอะไรแบบนั้น

เมื่อชีวิตพบกับความซวยซ้ำซวยซ้อนก็เข้าใจว่าตัวเองดวงตก วิธีการทั่วไปก็คือไปทำบุญแบบที่เขาเข้าใจนั่นแหละ ทำแล้วก็เข้าใจว่าตัวเองได้โชคเพิ่ม จะโชคดีขึ้น จะพ้นเคราะห์อะไรแบบนี้

จริง ๆ แล้วความซวย มันไม่ได้เกิดจากบุญหมดหรือโชคหมด แต่เกิดจากกรรมอันมีกิเลสเป็นตัวบงการ เมื่อกิเลสสั่ง สิ่งที่ทำนั่นก็ย่อมชั่ว จึงกลายเป็นกรรมชั่วให้ต้องมารับผลซวย ๆ อย่างที่เห็นกัน

ทีนี้ทำบุญล้างซวยมันกลายเป็นความเชื่อชนิดฝังหัวไปแล้วไง คนก็เอาแต่ไปทำบุญล้างซวย และซวยยิ่งกว่าคือล้างผิด เหมือนคนเหยียบขี้แต่ไม่ล้าง กลับพยายามเอาน้ำหอมมาฉีด

เพราะจะล้างซวยกันจริง ๆ ก็ต้องล้างเหตุแห่งความซวย ก็คือล้างกิเลสที่เป็นเหตุแห่งความซวยนี่แหละ มันถึงจะหายซวย มันถึงจะสะอาด ไปล้างผิดที่อีกกี่ชาติก็ไม่หายซวย

อาจจะเป็นเรื่องง่าย ๆแต่ผมเชื่อว่า 99.99 % หรือมากกว่าของชาวพุทธในประเทศไทยยังมีความเห็นผิดเช่นว่า ทำบุญล้างซวย

หรือถ้าเอาให้ถูกตามพยัญชนะแบบเดิม ก็คือ ทำบุญ(ล้างกิเลสเหตุแห่งความชั่ว) ล้างซวย( เมื่อไม่ทำชั่ว ก็ไม่ต้องรับผลซวย ๆ ) แบบนี้ก็ได้เหมือนกัน ถ้าเข้าใจแบบนี้ก็ถูก แต่ถ้าเข้าใจแบบอื่นก็ผิด … แต่จะเห็นว่าความเห็นแบบนี้ผิดก็ไม่มีปัญหา เพราะคนเห็นผิดก็ต้องเห็นถูกเป็นผิด เห็นผิดเป็นถูกเป็นธรรมดา เอาเป็นว่าก็ทดลองศึกษากันไปว่าทำแบบไหนมันจะพ้นทุกข์ได้จริง

หลายปีผ่านมาจนกระทั่งวันนี้ ดูเหมือนจะมีหลายสิ่งที่เปลี่ยนแปลงในความคิดของผม และเป้าหมายในชีวิต ที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง วันนี้ดูเหมือนว่าทิศทางในชีวิตจะค่อนข้างแน่นอนแล้ว เหลือแค่ว่าจะเริ่มออกเดินทางเมื่อไหร่ เท่านั้นเอง

เชื่อไหมว่าทุกอย่างมันเริ่มต้นด้วยความบังเอิญ หรือว่าจริงๆมันไม่บังเอิญก็ไม่อาจจะทราบได้เหมือนกัน ย้อนหลังไปเมื่อปี 2009 หรือประมาณ 3 ปีครึ่ง นับจากเวลานี้

เริ่มตั้งแต่ กลางปี 2009 กับสวนลุงนิล (12-14 มิถุนายน 2009)

เป็นครั้งแรกที่ได้เดินทางไปกับทีวีบูรพา ที่สวนลุงนิล เพื่อพบกับลุงนิล เป็นเกษตรพอเพียง โดยใช้แนวคิดไร่นาสวนผสม เป็นปราชญ์ชาวบ้านท่านหนึ่งที่มีความรู้ในการใช้ประโยชน์จากธรรมชาติอย่างเกื้อกูล โดยใช้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงจากในหลวง จริงๆแล้วในครั้งนี้คนที่ต้องการเดินทางไปเรียนรู้ และเข้าไปขอร่วมเดินทางกับทีวีบูรพาก็คือคุณแม่ของผม แต่พอมาใกล้่ถึงวันเดินทางก็พบว่าคุณแม่ติดงานด่วนๆ ไปไม่ได้ เลยส่งผมไปแทน??

ผมก็ไปแบบงงๆ เพราะว่าช่วงนั้นก็ว่างอยู่แล้วและไม่ได้รับงานไว้ จึงไปแบบไม่รู้อะไรเลย เขาให้ไปก็ไป ไม่รู้จักทีวีบูรพา ไม่รู้จักสวนลุงนิล ไม่รู้จักลุงนิล อะไรก็ไม่รู้ทั้งนั้น แต่เมื่อไปก็ได้รับความรู้และประสบการณ์มากมายจนทำให้ชีวิตหลังจากกลับมาค่อยๆ เปลี่ยนมุมมองไปทีละนิดละน้อย

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ :  สวนลุงนิล

หว่านข้าวสู่ผืนนา หว่านศรัทธาสู่หัวใจ ( 15-17 มิถุนายน 2012 )

ครั้งที่สองกับทีวีบูรพาอีกครั้ง ซึ่งการไปเครือข่ายชาวนาคุณธรรม จังหวัดยโสธร นี้ถือเป็นครั้งที่สองของกิจกรรมชุดนี้ ในครั้งแรกผมเองไม่ได้ไปแต่คุณแม่ของผมไป พอมาครั้งที่สองก็เลยแนะนำให้ผมได้มารู้จัก และเรียนรู้กับกลุ่มชาวนาคุณธรรม ที่นำพาโดยทีวีบูรพา ครั้งนี้ก็ได้เรียนรู้โลกในอีกมุมหนึ่ง โลกที่หมุนช้ากว่าที่กรุงเทพฯมาก ที่ที่วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าแต่ก็มีคุณค่าในตัวของมัน ผมได้รู้จักวิถีของชาวนาคุณธรรมจากการเดินทางมาในครั้งนี้ และพบว่านี่แหละคือจุดเริ่มต้นแห่งความสมบูรณ์ในชีวิตของผมอีกด้วย

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ : หว่านข้าวสู่ผืนนา หว่านศรัทธาสู่หัวใจ

ลงแขกเกี่ยวข้าว รับลมหนาวปลายนา ( 9-11 พฤษจิกายน 2012 )

ลงแขกเกี่ยวข้าวในครั้งนี้่ เป็นการเดินทางไปที่ยโสธร เพื่อพบกับเครือข่ายชาวนาคุณธรรมกันอีกครั้ง ในครั้งนี้เป็นการไปเข้าถึงชาวนาแบบบุกบ้าน ไปนอนบ้านชาวนากันเลย ไปดูชีวิตประจำวัน ดูลูกหลาน ชุมชน สภาพแวดล้อมต่างๆ รวมถึงประเพณีการลงแขกเกี่ยวข้าว ซึ่งมีนัยยะที่เป็นกุศลมากมายซ่อนเร้นอยู่อย่างไม่น่าเชื่อ หากเพียงแค่อ่านฟัง แต่ยังไม่ได้ลองก็คงจะไม่เห็นผล ผมเน้นดำเนินชีวิตตามสุภาษิตที่ว่า ร้อยรู้ไม่สู้หนึ่งทำ จึงได้เดินทางไปอีกครั้ง ครั้งนี้นับเป็นการเดินทางที่ได้เรียนรู้อย่างคุ้มค่าอีกครั้ง

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ : ลงแขกเกี่ยวข้าว รับลมหนาวปลายนา

ค่ายสุขภาพ แพทย์วิถีธรรม ( 25 – 31 มกราคม 2013)

เป็นอีกครั้งที่ได้เดินทาง ในครั้งนี้ก็จะไปเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพ กับแพทย์วิถีธรรม หรือการใช้หลักธรรมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการรักษาและดูแลสุขภาพให้อยู่ในจุดสมดุลคือไม่ดีและไม่ร้าย ให้อยู่กลางๆ ดูๆแล้วอาจจะง่ายแต่จริงๆ นั้นยาก เพราะว่า ยา 9 เม็ด ของหมอเขียวนั้น มีสองเม็ดสุดท้ายคือความพอเพียงและธรรมะ ซึ่งยากง่ายต่างกันไปตามแต่ละคน ซึ่งเป็นตัวที่จะทำให้สุขภาพ ชีวิต และจิตใจ ร้ายดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ หากว่าเราควบคุมได้

เนื้อหาในค่ายส่วนใหญ่ก็จะเป็นการดูแลสุขภาพโดยหลักยา 9 เม็ด พร้อมกับให้ทำกิจกรรมต่างๆ ภายในค่ายให้เกิดการเรียนรู้การดูแลรักษาสุขภาพโดยมีเหล่าจิตอาสาเป็นทั้งพี่เลี้ยงและที่ปรึกษาที่คอยให้ความรู้

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ ค่ายสุขภาพ แพทย์วิถีธรรม ( ค่ายหมอเขียว )

คนเมือง อยากเข้าป่า

มาจนถึงตอนนี้ก็สรุปกันเลยแล้วกัน การปลูกต้นไม้หากินก็รู้บ้างแล้ว การแปรรูปก็รู้บ้างแล้ว การทำนาก็รู้บ้างแล้ว การแพทย์วิถีธรรมก็รู้บ้างแล้ว ธรรมะก็รู้บ้างแล้ว โลกก็เข้าใจบ้างแล้ว

ทำให้เกิดความสงสัยว่ามีชีวิตไปทำไม แล้วทำไมต้องมาทำงานงกๆ ในเมื่อสุดท้ายก็ต้องเอาเงินไปซื้อข้าวกินอยู่ดี ปลูกข้าวกินเองเลยไม่ง่ายกว่าหรอ ทำไมชีวิตต้องทำอะไรซับซ้อนด้วย ชื่อเสียงเงินทองก็ไม่ได้อยากได้อะไรมากมายแล้ว ก็แค่พอดำรงชีพได้แค่นั้นเอง สุดท้ายก็เลยมีความคิดแบบคนเมือง อยากเข้าป่า (ไปอยู่บ้านนอก นั่นแหละ)

แน่นอนว่ามันยาก ในการปรับตัวในเบื้องต้นหลายคนคงสงสัยว่าอยู่เมืองดีอยู่แล้วไปทำไม ที่เขาถามเพราะเขายังไม่เห็นทุกข์ในเมืองใหญ่ และยังไม่เห็นความสุขที่บ้านนอก รวมถึงยังไม่เข้าใจความสงบในใจ ไม่แปลกหากอ่านแล้วไม่เข้าใจ เพราะคนที่จะเข้าใจได้ต้องมีประสบการณ์ในการเรียนรู้ผสมผสานทั้งสองด้าน และอื่นๆที่ขอละไว้ในฐานที่อาจจะเข้าใจ

เหตุที่พิมพ์บทความนี้ขึ้นมาอย่างแรกคือต้องการบันทึก สองคือหากเรื่องเหล่านี้เป็นแรงบันดาลใจให้ใครสักคนได้เจอสิ่งที่ชีวิตตัวเองต้องการอย่างแท้จริงก็คงจะดี แน่นอนว่าชีวิตของเรานั้นค้นหาสิ่งที่ต่างกันตามเหตุและปัจจัย ตามแต่กรรมและกิเลสของแต่ละคน

สวัสดี

ถ้าตอนนี้ วันนี้ ปีนี้ ไม่มาพิมพ์เรื่องนี้สักหน่อย เดี๋ยวจะกลายเป็นคนตกเทรนด์ระดับโลกไป เพราะวันนี้เป็นวันที่เขาว่า เป็นวันสิ้นโลก!!

เกริ่นกันก่อน….

บทความที่เล่าให้อ่านกันต่อไปนี้ มาจากมุมมองของผมที่ไม่ได้สนใจเรื่องวันสิ้นโลกเลยครับ ไม่ตระหนก ไม่ตามข่าว แต่ก็ไม่ประมาทในการใช้ชีวิตในแต่ละวันครับ ถือว่าโลกแตกก็ช่างมัน โลกไม่แตกก็เดินต่อไปแค่นั้นเอง ดังนั้นสิ่งที่จะได้อ่านกันต่อไปนี้ก็คือความคิดเห็นที่มาจากข่าวที่อ่านแบบผิวเผินเท่านั้นครับ  เชื่อผมเถอะว่่า..คนที่รับข้อมูลประมาณนี้ แบบผมนั้น เป็นคนหมู่มาก ใครจะมีเวลาไปหาข้อมูลที่เป็นจริงได้ขนาดนั้นละ เสียเวลาทำมาหากินจริงๆ…

ตามปฏิทินของชาวมายัน เขาว่าวันที่ 21 ธันวาคม 2012 หรือ 2555 นี้เป็นวันสิ้นโลกนะครับ ส่วนใครไปขุด ไปหา ไปแปล ไปตีความมายังไง เป็นใครก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ที่ผมสงสัยคือมันดูขัดๆกับความเป็นจริงในยุคปัจจุบันมาก แต่ก็อย่างว่านะ ในยุคสมัยที่จิตใจคนอ่อนแอขาดที่พึ่งพิงอะไรวิ่งเข้าไม่ก็ไม่สามารถต้านทานได้ ก็เป็นธรรมดา

วันสิ้นโลกเป็นข้อมูลจากคนที่ตายมาไม่รู้กี่ปีแล้ว ตีความโดยคนยุคสมัยนี้ ตีความโดยเชื่อมั่นว่าคนในอดีตแม่น??? ปัญหาคือคนในอดีตรู้อะไร แล้วเรารู้อะไรจากคนในอดีต จริงๆเราก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยครับอุปทานไปเองทั้งนั้น ประัวัติศาสตร์ที่ได้แต่สมมุติฐานแล้วเอามาสรุปเป็นเรื่องจริง ทำให้เกิดข้อมูลชุดหนึ่งขึ้นมา… แต่ในตอนนี้ผมคงไม่สนใจว่าเชื่อกันได้อย่างไร ไปคิดต่อกันเองละกันนะ คงจะเขียนแค่ว่า เชื่อแล้วได้อะไร

ถ้าเชื่อว่าโลกแตก

คนเชื่อว่าโลกแตกมีไม่น้อย เป็นปัญหาระดับชาติของหลายๆชาติ หลายคนคิดจะทิ้งชีวิตปัจจุบันไปเสพสุขเพราะเชื่อว่าวันนี้คือวันสุดท้ายโดยไม่คิดเผื่อว่า “แล้วถ้ามันไม่แตกล่ะ…” นี่คือการเอาความเสี่ยงทั้งหมดทุ่มลงไปที่ข้อมูลที่ใครก็ไม่รู้หามา ผมต้องถามจริงๆว่า รู้จริงหรือเกี่ยวกับปฏิทินมายัน? ตีความถูกหรือ? เคยคุยกับคนที่ทำปฏิทินหรือ? จึงเชื่อ ก่อนจะเชื่ออะไรนั้นควรพิจารณาแหล่งข้อมูลมากกว่าใครๆก็เชื่อกันหรือการประโคมข่าวเพื่อหาข่าวมาขายของคนขายข่าว

แต่การเชื่อก็ไม่ใช่ว่ามีแต่ข้อเสีย คนที่คุมสติได้และเชื่อว่าโลกแตกก็มีไม่น้อย อาจจะเป็นโอกาสอันดีที่ได้ทำสิ่งที่ดี สิ่งที่อยากทำมานาน ได้กลับไปอยู่กับครอบครัว ได้คุย ได้เปิดใจกัน โดยใช้โอกาสที่เรียกว่าวันสิ้นโลกในการสร้างโลกใหม่ ดังนั้นคนที่เชื่อแล้วใช้ประโยชน์จากวันสิ้นโลกนี้ ถึงโลกไม่แตกแต่ผมเชื่อว่าชีวิตของเขานับจากวันนี้จะดีขึ้นแน่นอน

ถ้าไม่เชื่อว่าโลกแตก

มีคนจำนวนมากที่เชื่อว่าโลกไม่แตก หรือวันสิ้นโลกไม่มีจริงหรอกจะเป็นไปได้ไงราวๆนี้ อาจจะเพราะข้อมูลที่มีไม่มากเพราะ เอาง่ายๆว่าเขาไม่เชื่อในข้อมูลเหล่านั้นแล้วกัน ปฏิทินชาวมายันและความหมายเหล่านั้นถือเป็นเรื่องตลกสำหรับคนไม่เชื่อ ซึ่งคนที่ไม่เชื่อก็จะดำเนินชีวิตไปตามปกติแบบไม่มีอะไรเกิดอันนี้ก็ถือว่าดี เพราะถ้าโลกแตกก็ตายอยู่ดีจะไปกังวลทำไมใช้ชีวิตแบบปกติไปน่ะดีแล้ว

แต่การที่โลกไม่แตกก็ใช่ว่าจะไม่ตาย เพราะคนเราสามารถตายกันได้ตลอดเวลา นั่งก็ตาย ยืนก็ตาย นอนก็ตายได้ ดังนั้นการใช้ชีวิตอย่างมีสติ ระรึกถึงความตายที่สามารถเข้ามาหาได้ทุกวินาที เป็นชีวิตที่ไม่ประมาท ไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง ทุกวันของชีวิตก็จะมีคุณค่าขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์

ถ้าทั้งเชื่อและไม่เชื่อล่ะ?

เชื่อและไม่เชื่อ คือเชื่อในความไม่แน่นอนอะไรก็เกิดขึ้นได้ การเตรียมตัวเตรียมใจอย่างมีสติพร้อมการวางแผนในอนาคตอย่างเป็นธรรมชาติก็จะเกิดขึ้น ข้อมูลทุกอย่างหากเรานำมาคัดกรองในส่วนที่มีประโยชน์มันก็จะมีประโยชน์ นี่คือสิ่งที่ยาก แต่ถ้าคิดเป็นทำได้ ก็จะดีกับชีวิตตัวเอง

เราต้องเจอกับข่าววันสิ้นโลกอีกกี่ครั้งจนถึงจะหันมารักษาโลก… ขอจบบทวันสิ้นโลกไว้แต่เพียงเท่านี้ เพราะถ้าคุณได้อ่านถึงตรงนี้หลังจากวันนี้ มันคงจะไม่มีอีกแล้วล่ะ

สวัสดี

หลังจากที่ได้ไปศึกษาเกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวนาคุณธรรมใน กิจกรรม “หว่านข้าวสู่ผืนนา หว่านศรัทธาสู่หัวใจ” โดยทีวีบูรพา แล้วกลับมาก็อยากจะมาเล่าให้อ่านกันว่าผมได้พบเจออะไรมาบ้าง

วิถีแห่งชาวนาคุณธรรม

ชาวนาคุณธรรมนั้นต่างจากชาวนาทั่วไปอย่างไร?

คำถามนี้อาจจะดูงงๆและไม่น่าสนใจ แต่ถ้าเราลองปรับตัวโจทย์ดูสักนิดอาจจะทำให้เห็นภาพใหญ่ได้มากขึ้นว่า ความแตกต่างระหว่างชาวนาคุณธรรมและชาวนาทั่วไปนั้นมีผลอย่างไรต่อสังคมและโลกบ้าง

ตัวอย่างเช่น…

บริษัท A ทำการผลิตอาหารทั้งส่งออกและขายในประเทศ แต่กรรมวิธีการผลิตนั้นไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ปล่อยสารเคมีลงสู่ชุมชน พนักงานไม่ได้รับการดูแลอย่างเป็นธรรม รายได้ทั้งหมดหายไปกับนักลงทุน

บริษัท B ทำการผลิตอาหารทั้งส่งออกและขายในประเทศ มีกรรมวิธีที่ใส่ใจสิ่งแวดล้อม ไม่ใช้สารเคมี ใส่ใจและสร้างศีลธรรมให้กับพนักงาน ครอบครัว และชุมชนรอบข้าง รายได้ทั้งหมดนำมากระจายสู่ชุมชน

เมื่อยกตัวอย่างแบบนี้อาจจะเห็นภาพที่ใหญ่ขึ้น แต่เราจะกลับมาที่ภาพเล็กกันอีกครั้ง

บริษัท A หรือชาวนาเคมี ทำนาโดยใช้สารเคมีเป็นพิษทั้งคนทำและคนกิน รายได้ไปตกอยู่กับพ่อค้าปุ๋ย โรงสี พ่อค้าคนกลาง ฯลฯ ชีวิตเครียด จน กินเหล้า ติดพนันหวังพึ่งดวง

บริษัท B หรือชาวนาคุณธรรม ทำนาโดยใช้เกษตรอินทรีย์ มีวิถีแห่งชาวนาคุณธรรม รับผิดชอบสังคมไม่เบียดเบียนสิ่งแวดล้อม มีต้นทุนการขายที่สูงกว่า แต่รายได้ทั้งหมดกลับมาจุนเจือตัวชาวนาและสังคมรอบๆ

เมื่อเห็นตัวอย่างดังนี้ก็จะสามารถอธิบายได้ง่ายขึ้นว่าวิถีแห่งชาวนาคุณธรรมต่างจากชาวนาเคมี หรือชาวนาอินทรีย์อย่างไร ซึ่งเมื่อเรามองที่ปลายทาง ผลสุดท้ายเราก็จะพบว่าชาวนาที่ดำเนินวิถีที่ต่างกันย่อมได้รับผลต่างกัน

ซึ่งแล้วแต่เราจะเลือกว่าจะสนับสนุนเส้นทางไหน สังคมจะไปในทิศทางไหนนั้นน้อยคนนักจะเลือกด้วยตัวเองได้ ชาวนาก็เหมือนกัน บางครั้งหรือหลายครั้งทำไปเพราะความจำเป็น ทำไปเพราะไม่รุ้ ทำไปเพราะต้องดำรงอยู่ ทางเลือกมีไม่มากนัก หากสังคมช่วยกันชี้ช่องทางและเอื้อเฟื้อแก่ชาวนาที่ยังหลงทาง ก็อาจจะทำให้ชาวนาเคมีเปลี่ยนมามุ่งสู่วิถีแห่งชาวนาคุณธรรมได้

เมื่อมีชาวนาคุณธรรมมาก สังคมรอบๆก็จะมีคุณธรรมเกิดขึ้นตามหลักการแพร่ของคนดี คนดีก็จะชวนกันให้ทำสิ่งดีๆ ให้มากขึ้น สังคมก็จะดีขึ้นตามไปเองโดยอัตโนมัติ อ่านมาจนถึงขนาดนี้คุณคิดว่าผมมีเหตุผลมากพอที่จะสนับสนุนชาวนาคุณธรรมหรือยัง?

สวัสดี