เมื่อไม่มีแมว

วันก่อนได้เห็นภาพที่ได้ถูกแบ่งปันกันตามเฟสบุค เป็นภาพที่มีคนอุ้มลูกแมวหลายๆตัวไว้ในอ้อมกอด ดูแล้วก็นึกถึงตอนที่เคยมีแมวตัวใหญ่ๆ สามตัวที่มันยังอยู่รวมกัน หลายครั้งก็ได้อุ้มมันแบบนั้นเหมือนกันนะ

อุ้มแมวสามตัว
อุ้มแมวสามตัว

Continue reading เมื่อไม่มีแมว

ประวัติตัวใหญ่ แมวผู้พิชิต พิสูจน์ตัวตนแห่งความเป็นแมว

วันนี้มีบทความที่น่าจะยาวอีกบทความมาฝากกัน เป็นการเรียบเรียงประวัติและเรื่องราวของแมวตัวหนึ่งตั้งแต่ผมจำได้จนกระทั่งวันที่มันจากไป

วิลลี่ จุ๊บ และตัวใหญ่
วิลลี่ จุ๊บ และตัวใหญ่

ผมมีแมวที่เลี้ยงมานาน ผูกพันกันมาอยู่สามตัว นั่นคือวิลลี่ ตัวใหญ่ และจุ๊บ ทั้งหมดนี้ไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว แต่การมาพิมพ์บทความครั้งนี้ก็จะเป็นเรื่องในส่วนของตัวใหญ่ ซึ่งแมวตัวอื่นๆจะพิมพ์ในลำดับต่อๆไป

จุดเริ่มต้นของตัวใหญ่

ราวๆ ปี  2543-2545 ประมาณ 12 ปีก่อน แมวแม่ที่ชื่อวิลลี่ของผม ได้คลอดลูกออกมา ครอกนั้นมีลูกแมวราว 3-4 ตัว ตัวใหญ่เป็นแมวที่มีสีแตกต่างจากพี่น้อง เพราะวิลลี่เป็นแมวที่มีเชื้อและลักษณะของแมวไทยโบราณ “แมวศุภลักษณ์” อยู่บ้าง  แต่ก็เริ่มแก่และมีลูกมาหลายรุ่นแล้ว เชื้อเลยเริ่มไม่แข็งแรงเหมือนสมัยมีลูกแรกๆที่ออกมากี่ตัวก็น้ำตาลทั้งนั้น หรือในอีกกรณีก็คือเชื้อพ่อแรงมากจนลูกแมวไม่มีลักษณะของแม่แมวเลย ยกเว้นหางสั้นกุด ซึ่งเป็นลักษณะของวิลลี่นั่นเอง

จุ๊บ แมวเพื่อนบ้าน ตัวใหญ่ ในสวนบ้านเก่า
จุ๊บ แมวเพื่อนบ้าน ตัวใหญ่ ในสวนบ้านเก่า

ที่มาของชื่อ “ตัวใหญ่”

ตัวใหญ่เป็นชื่อหรือจะให้ถูกต้องก็ต้องบอกว่าเอาลักษณะของแมวมาเป็นชื่อ ก็คล้ายๆการตั้งชื่อว่าไอ้ด่าง เจ้าส้มอะไรนี่แหละครับ ที่ตั้งชื่อตัวใหญ่ก็เพราะว่า…

ในหมู่พี่น้องทั้งหมด มีมันตัวเดียวนี่แหละที่ตัวใหญ่กว่าเพื่อน ใหญ่กว่าพี่น้องรุ่นเดียวกันถึงสองเท่า เหมือนไม่ได้มาจากท้่องเดียวกัน ทำให้มันสามารถแย่งกินนมแม่แมวและสามารถดำรงชีวิตมาได้จนทุกวันนี้ ผมจำได้ว่าครอกที่ตัวใหญ่เกิด มีมันตัวเดียวนี่แหละที่รอด เพราะเป็นครอกหลังๆของวิลลี่แล้ว พวกลูกแมวที่คลอดแรกๆ ส่วนใหญ่ก็ให้คนอื่นไปครับ เพราะมันสวยเลยมีคนชอบเยอะ แต่ก็มีตายไปบ้าง

เนื่องจากว่ามันตัวใหญ่และมีสีที่แตกต่างกับชาวบ้าน มันเป็นแมวด่างที่มีลายคล้ายวัวนม เป็นแมวสีขาวดำ ซึ่งสามารถหาได้ทั่วไป ไม่แปลกเท่าไรนักแต่สิ่งที่แปลกคือความตัวใหญ่ในวัยเด็กของมัน ซึ่งสุดท้ายตอนโตก็เท่ากับแมวตัวอื่นๆ

ตัวใหญ่ในวัยเด็กนั้นค่อนข้างที่จะรันทดเล็กน้อย เพราะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าบ้าน เพราะเข้ามาทีไรข้าวของกระจายทุกที มีเพียงวิลลี่เท่านั้นที่มีิสิทธิเข้าบ้านและนอนมุมไหนก็ได้ เพราะมันเป็นแมวที่เรียบร้อยไม่ทำลายข้าวของนั่นเอง ตัวใหญ่ก็เลยต้องอยู่กับจุ๊บนอกบ้านไปตามประสาแมวเด็กและแมววัยรุ่น

ตัวใหญ่กับจุ๊บนั้นถ้านับญาติกันแล้วก็จะเป็นพี่ชายของจุ๊บแบบข้ามหนึ่งช่วงคลอด ก็คือมีตัวใหญ่เกิดมา แล้วก็มีอีกครอก แล้วก็มีครอกของจุ๊บ ซึ่งก็อายุห่างกันราวๆหนึ่งปีนั่นเอง

และเนื่องจากตอนเด็กๆมันชอบทำลายข้าวของ ก็เลยกลายเป็นแมวที่ผมชอบแกล้งมันเล่น เอานำฉีดบ้าง เอาไปแปะต้นไม้บ้าง มันก็ดูเอ๋อๆ ตามลักษณะของแมวที่ใหญ่แต่ตัวให้ได้เห็น และมันก็ยังโดนรังแกจากแมวเจ้าถิ่นอีกด้วย สุดท้ายกลายเป็นแมวโดนรังแกเก็บกดไปเลย

มีครั้งหนึ่งที่ตัวใหญ่มันโดนแมวเจ้าถิ่นจะมาแย่งอาหาร ก็ขู่กันแต่ดูท่าทางจะถอยและยอมแพ้ ผมยืนดูอยู่ในตัวบ้านผ่านกระจกและดูพฤติกรรมมัน สุดท้ายก็เปิดประตูออกไปกะว่าจะช่วยไล่ ตัวใหญ่พอเห็นว่ามีคนในบ้านมาช่วยก็ทำกล้าขู่และไล่แมวเจ้าถิ่นไป นี่ก็เป็นความตลกเล็กๆของแมวที่ขาดความมั่นใจ หรือว่ามันกะจะโชว์ก็ไม่รู้เหมือนกัน

จุ๊บและตัวใหญ่
จุ๊บและตัวใหญ่

จุดเปลี่ยนของตัวใหญ่

เมื่อตัวใหญ่เติบโตก็ถึงวัยที่มันเข้าฤดูโหยหวน หรือฤดูติดสัด ซึ่งมันก็จะร้องหง่าวๆเสียงดังตอนกลางคืน ร้องได้ไม่กี่คืนก็โดนจับไปทำหมัน มันก็เป็นเรื่องปกติของแมวที่โหยมากๆแล้วจะส่งเสียงแสดงความเป็นแมวตัวผู้ที่พร้อมผสมพันธุ์และโดนจับไปทำให้เงียบ แต่ก็มีแมวที่เรียกได้ว่า “ซวย” คือจุ๊บ โดนจับไปทำหมันด้วยพร้อมกันจะได้ทำทีเดียว… เมื่อกลับมาแมวทั้งสองก็อ่อนระโหยโรยแรง เพราะโดนยาชา วันต่อมาบ้านก็เงียบสงบไีร้เสียงแมวหง่าว

ตัวใหญ่นั้นแตกต่างกับจุ๊บตรงที่เป็นแมวที่แสวงหา แมวต่อสู้ แมวค้นหาตัวเอง มันพยายามจะพิสูจน์ตัวเองเสมอๆ อาจจะเพราะมันถึงวัยของมันก็เป็นได้ แม้ว่าจะสู้แต่ก็แพ้ แต่ก็ยังหาจังหวะที่จะสู้เสมอ มันจึงได้แผลกลับมาบ่อยๆ ตัวใหญ่ที่อยู่ที่บ้านลาดพร้าว ไม่สามารถสู้แมวตัวอื่นได้เลย เพราะว่ามันขาดไหวพริบและทักษะต่างๆอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับวิลลี่แม่ของมัน ซึ่งเป็นแมวนักล่าที่เก่งกาจ

จุ๊บ ตัวใหญ่ และวิลลี่
จุ๊บ ตัวใหญ่ และวิลลี่

เมื่อต้องย้ายบ้าน

วันหนึ่งผมและที่้บ้านก็ต้องย้ายบ้าน ซึ่งก็ต้องเอาแมวไปด้วย การย้ายบ้านแมวดูจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก เพราะสงสารมัน แมวตกใจ แมวผวา แมวว้าเหว่ ผมไม่สามารถย้ายวิลลี่มาด้วยได้เพราะมันไม่อยู่แล้ว มันแก่และหายไปในช่วงก่อนย้ายบ้าน ราวๆครึ่งปี

ตัวใหญ่และจุ๊บได้เดินทางมายังบ้านใหม่ ซึ่งมีเนื้อที่สวนน้อยกว่าบ้านเก่า ผมใช้วิธีขังมันในห้องห้องหนึ่ง ให้มันกิน และอึในนั้น จะได้เกิดกลิ่นให้มันจำถิ่นได้ ประมาณว่ากลัวมันจะตกใจวิ่งเตลิดกลับไปบ้านเก่า เพราะห่างกันไปราวๆ 10 กิโลเมตร… จะจำกลิ่นได้ขนาดนั้นรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องใช้ไม้แข็ง ปกติแล้วผมไม่เคยใส่ปลอกคอแมวเพราะผมเองก็ไม่ชอบใส่อะไรให้รำคาญ แน่นอนว่าแมวก็คงจะเหมือนกัน

แต่ปลอกคอแมวก็จำเป็นเพราะต้องใช้ในการล่ามโซ่จำกัดพื้นที่ให้มันอยู่ใต้ต้นไม้ในสวนในบ้าน เพื่อให้มันติดถิ่นให้ได้ บอกตรงๆว่าผมไม่ค่อยได้ค้นข้อมูลเท่าไหร่ ทำเอาตามที่พอคิดว่ามันจะดีได้

ตัวใหญ่เป็นแมวที่ไม่มีปัญหากับปลอกคอและการล่ามโซ่เลย มันนิ่งมากๆ เฉยๆ ดูเหมือนว่ามันจะภูมิใจกับปลอกคอที่ใส่ให้มันด้วยซ้ำ ผิดกับจุ๊บที่พยายามจะเอาปลอกคอออกตลอดเวลา จุ๊บหงุดหงิดและรำคาญปลอกคอมาก มันจะพยายามเอาปลอกคอไปถูกับหลายๆสิ่งเพื่อให้มันหลุด แต่ตัวใหญ่ไม่ได้ใส่ใจกับการมีอยู่ของปลอกคอนัก

ตัวใหญ่หายไป

ตัวใหญ่กลับมานอนบ้านเป็นพักๆ
ตัวใหญ่กลับมานอนบ้านเป็นพักๆ

ช่วงแรกๆที่ย้ายบ้านมาใหม่ ในปีแรกๆ แมวทั้งสอง จุ๊บและตัวใหญ่ก็ยังอยู่กันได้ดี ก็จะมีแว่บๆไปข้างนอกบ้างตามประสาแมว แต่ก็จะกลับมากินข้าวที่บ้านตลอด จนวันหนึ่งตัวใหญ่หายไปอย่างถาวร ไม่กลับมากินข้าวที่บ้าน เหลือแต่จุ๊บที่นอนเฝ้าบ้านตัวเดียว

เมื่อวันเวลาผ่านไปเกือบสองปี ผมพบตัวใหญ่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันนั่นแหละ แต่อยู่ห่างไปราวๆ 6 ซอย มันไปตั้งแก๊งแมว ผมเป็นมันดูเด่นเป็นสง่า ท่ามกลางฝูงแมวหนุ่ม และได้คำตอบว่ามันออกไปค้นหาตัวเองและทำตามฝันแมวนี่เอง เพราะว่าอยู่ที่บ้านเก่า มีแต่แมวเจ้าถิ่นเก่งๆ ย้ายมาบ้านใหม่ชาวบ้านเขาก็มีแมวเด็กๆกันก็เลยแก่กว่าเขา เก่งกว่าเขาเลยสามารถสร้างแก๊งแมวซ่าได้ เห็นเดินอยู่รวมกันราวๆ 3-4 ตัว แต่ก็แอบสงสัยว่าตัวใหญ่ที่เป็นหมันนั้นยังมีอารมณ์แบบแมวตัวผู้จริงจังเหมือนเดิมหรือไม่ หรือเป็นแค่การค้นหาชีวิตและตอบโจทย์ตัวเองตามธรรมชาติของแมวตัวผู้ทั่วไป

ผมปล่อยให้ตัวใหญ่ดำเนินชีวิตไปตามที่มันชอบ เพราะคิดว่าในระยะที่มันหายไปเป็นปีนั้น ก็คงจะมีคนเลี้ยงมันแทนผมแล้ว หรือไม่ก็ไปแย่งอาหารแมวหนุ่มสาวพวกนั้นกินนั่นแหละ เอาว่ามันมีกินอยู่สบายก็พอละ

ตัวใหญ่กลับมา กินข้าวกับจุ๊บ
ตัวใหญ่กลับมา กินข้าวกับจุ๊บ

 วันที่ตัวใหญ่กลับมา

เวลาผ่านไปนับปีหรือมากกว่าสองปีผมก็จำไม่ได้เหมือนกัน วันหนึ่งตัวใหญ่เดินกลับมาพร้อมร่างกายที่ดูหิวโซ ตอนนี้่ผมยังให้อาหารเม็ดอยู่ครับ และจุ๊บก็ยังอยู่ที่บ้าน ตัวใหญ่กลับมาบ้านและดูยังมีทีท่าที่ยังคุ้นเคยกับจุ๊บมันกินข้าวด้วยกัน เคล้าเคลียกัน ก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะผมเคยคิดว่ามันหนีไปเพราะทะเลาะกับจุ๊บรึเปล่า เพราะจุ๊บเองมันก็แก่ขึ้นด้วย แต่สุดท้ายคำตอบที่ว่า ตัวใหญ่เดินทางออกไปค้นหาตัวเองนั้นก็ยังเป็นคำตอบที่ดีอยู่นั่นเอง

ตัวใหญ่สมบูรณ์
ตัวใหญ่สมบูรณ์

ในช่วงที่จุ๊บยังอยู่นั้นตัวใหญ่ก็มาๆไปๆ ไม่ได้มากินทุกวัน แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปนานๆเหมือนแต่ก่อน สัปดาห์หนึ่งมันก็จะแวะมาสัก 3-4 วันเพื่อมากินข้าว หรือไม่ก็จะเห็นมันนอนเล่นในบ้าน จนกระทั่งในช่วงสิ้นปี 53 จุ๊บได้หายไป และหายไปจนกระทั่งปัจจุบัน แมวที่ติดบ้านอย่างจุ๊บหายไปคงไม่มีอย่างอื่นให้คิดไปได้อีกแล้ว

และเมื่อจุ๊บหายไป ตัวใหญ่ก็ได้มาแทนที่อย่างช้าๆ แต่ก็ไม่เหมือนกัน ตัวใหญ่จะมีระยะห่างและจะไม่ติดบ้านเหมือนจุ๊บ แต่วันหนึ่งมันก็มากินข้าวทุกวันๆ กินอาหารเม็ด จนกระทั่งฟันหมดปาก การกินของแมวแก่ต้องเปลี่ยนจากอาหารเม็ดไปสู่ปลาทูอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะมันไม่มีฟันจะเคี้ยวกรุบๆได้เหมือนสมัยวัยรุ่นอีกต่อไป

ตัวใหญ่กับปลาทู
ตัวใหญ่กับปลาทู

เมื่อตัวใหญ่กลับเข้ามาเป็นเจ้าบ้าน

หลังจากที่จุ๊บจากไป ตัวใหญ่ก็เข้ามาเป็นเจ้าบ้านแทน มันอยู่ในที่ที่จุ๊บเคยอยู่ ก็วนเวียนไปรอบพื้นที่บ้าน และบ้านเพื่อนบ้านอีกด้วย โดยที่ประจำของมันก็คือบ้านเพื่อนบ้านที่อยู่ตรงข้ามนั่นแหละครับ

เพื่อนแมววัยรุ่นใกล้บ้าน
เพื่อนแมววัยรุ่นใกล้บ้าน

ตัวใหญ่มีเพื่อนแมว ซึ่งไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเป็นเพื่อนหรือเป็นอะไรดี เป็นแมวสีออกเทาๆ ยังดูเด็กๆ ไม่น่าเกินสามขวบ มีปลอกคอและกระพรวนใว้ตามประสาแมวเลี้ยง ก็คืออาจจะเป็นแมวบ้านไหนสักบ้าน ซึ่งการที่เราจะหาเจ้าของแมวนี่มันยากครับ เหมือนที่เราพยายามตามไปดูว่าวันๆหนึ่งแมวของเราไปทำอะไรที่ไหนอย่างไรนั่นแหละ

เจ้าแมวเทาหางยาวตัวนี้ลักษณะดี สีสวยท่าทางจะอนาคตไกลครับ ตัวเมียตัวผู้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันชอบมาที่บ้านผมบ่อยมากๆ บางทีก็มากินอาหารที่ตัวใหญ่กินเหลือ หรือแอบชิงกินก่อนก็มี จริงๆแล้วบ้านไหนมีแมวก็จะมีแมวเพิ่มมาตามธรรมชาตินั่นแหละนะ

วัยแก่ของตัวใหญ่

เมื่อตัวใหญ่เข้าสู่ลักษณะที่เป็นแมวแก่ พฤติกรรมของมันก็เปลี่ยนอย่างไป อย่างเช่นกลับมาน่ารักขี้อ้อนเหมือนตอนเด็กๆ ก็มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ แม้ว่าแมวจะแก่แต่ก็มีการเรียนรู้เสมอ เช่นมันชอบส่งเสียงดังขอข้าวขอปลากิน ผมก็ยังไม่ยอมให้ จนมันร้องเสียงหวานๆ ค่อยให้ สุดท้ายพอจะมากินทีไรก็ร้องเสียงอ้อนๆน่ารักทีเดียว มาน่ารักเอาตอนแก่ก็ยังดีกว่าไม่เคยเลย

แมวแก่ ฟันหายไปเกือบหมดปาก
แมวแก่ ฟันหายไปเกือบหมดปาก

เมื่อแก่ฟันของตัวใหญ่ก็หมดปากเหมือนแมวตัวอื่นๆ ที่เมื่อถึงวัยแก่ก็จะให้ปลาทูสดแทนครับ แมวก็จะกินได้ง่าย ปลาที่ให้ก็เป็นเนื้อปลาล้วนๆไม่ได้ผสมข้าวหรืออะไรอย่างอื่น มันก็กินได้เรื่อยๆครับ อย่างจุ๊บนี่กินอยู่นานเลย ส่วนตัวใหญ่นี่จะเรื่องมากกว่าจุ๊บนิดหน่อย

จริงๆจะว่าเรื่องมาก มากก็ว่าได้บ้านผมเพิ่งจะมีปัญหาหัวปลาทูก็ตัวใหญ่นี่แหละ เพราะมันจะกินแต่ตัวและทิ้งหัวไว้ บางทีลืมเก็บหรือเก็บแล้วลืมฝัง เจอแมลงวันมาไข่หนอนไชยุ่บยั่บก็มี (ถ้าฝังดินจะไม่มีกลิ่นและหนอนแมลงวัน)  ปัญหานี้ไม่เคยเกิดเมื่อสมัยจุ๊บเพราะจุ๊บจะกินทั้งตัวทั้งหัว ขนาดหางยังไม่เหลือเลย เอาเป็นว่ามันเก็บเรียบไม่ต้องให้เจ้าของมาเก็บซากส่วนตัวใหญ่นี่จะเหลือหัวกับหางไว้ให้

เรื่องมากอีกเรื่องก็คือความสดของปลา แน่นอนว่าจมูกของแมวนั้นดีกว่าของคนมากนัก บางทีเพิ่งไปซื้อปลามาจากตลาดมันก็ทำเมินว่าไม่สด ทำเดินหนีอะไรประมาณนั้น ขนาดว่าอุ่นไมโครเวฟให้กลิ่นปลาฉุยๆและเป่าพัดลมให้เย็นแล้วยังหยิ่งไม่ยอมกินทันทีอีก วิธีที่จะทำให้มันกินคือปิดประตูบ้านทำเหมือนไม่สนใจ พอเปิดมาก็จะเห็นมันกินหรือไม่ก็เจอเศษปลานั่นเอง

ุ่แมวนายแบบกับลิ้นมังกรด่าง
ุ่แมวนายแบบกับลิ้นมังกรด่าง

มีเรื่องความขี้อ้อนของแมวแก่อีกนิดก็คือวันหนึ่งที่ผมซื้อต้นไม้มาและกำลังจะถ่ายรูปต้นไม้เก็บไว้ ในระหว่างถ่ายก็มีตัวใหญ่มาเข้ากล้องตลอด แถมมองกล้องด้วย เคล้าเคลียทั้งกระถางต้นไม้ ทั้งคนถ่ายประมาณว่าอ้อนจะกินข้าว แต่เปลี่ยนวิธีใหม่นิดหน่อย ตัวใหญ่นี่เวลาหิวข้าวจะน่ารักที่สุดในสามมหาแมว หรือจะทะลุเข้าไปในฝั่งของความน่ารำคาญก็ได้เหมือนกัน คือหิวแล้วเดินตาม เคล้าเคลีย เรียกเจ้าของให้ไปทำข้าวทำปลาให้ มีครั้งหนึ่งที่ผมทำสวนอยู่หลังบ้านแล้วมันก็เดินมาจากหน้าบ้านมาร้องเรียก และเดินไปรอหน้าจานข้าวแมว…

รอเจ้าของกลับบ้าน
รอเจ้าของกลับบ้าน

หรือแม้กระทั่งว่าแมวที่กำลังหิวก็จะรอเจ้าของอยู่หน้าประตูบ้าน รอว่าเมื่อไหร่เจ้าของจะกลับมาสักที แน่นอนว่าเป็นผมที่เห็นมันรออยู่และเมื่อลงไปเปิดประตูก็ได้่รู้สึกถึงอารมณ์ประมาณว่าแมวบ่น ร้องเบาๆอุบอิบๆ…ตามประสาแมวแก่ๆ

อีกเรื่องที่สนใจก็คือตัวใหญ่และจุ๊บ ต่างก็ต้องยอมสยบแก่แมวเจ้าถิ่นตัวนี้ เป็นแมวขาวดำเหมือนตัวใหญ่ แต่ดูหน้าตาแล้วโหดกว่าเยอะ ทั้งร่างกายที่ดูแข็งแรงบึกบึน รวมถึงแววตาของมัน ทำให้หลายครั้งตัวใหญ่ต้องหนีและแพ้พ่ายเพราะนอกจากแก่แล้วยังสู้เขาไม่ได้อีก ดูๆไปอาจจะอายุใกล้ๆกันแต่ความเก๋าต่างกันมาก เดิมทีตัวใหญ่ก็หน้าตาไม่ได้ดูเกเรอยู่แล้ว ออกจะเป็นแมวเอ๋อๆด้วยซ้ำ ดังนั้นถึงมันจะทำหน้าดุสายตากวนและหยิ่งขนาดไหน มันก็ดูไม่ดุอยู่ดี(จากสายตาคน)

แมวเจ้าถิ่น แข็งแรงบึกบึน
แมวเจ้าถิ่น แข็งแรงบึกบึน

คงจะไปสู้กับแมวหง่าว และสารพัดแมวรุ่นใหม่ที่เพิ่งเติบโตแข็งแรงมาไม่ได้มากนัก การตัดสินใจกลับมาตายรังที่บ้านก็น่าจะเป็นการตัดสินใจที่ดี ที่เหมาะกับช่วงชีวิตสงบๆในบั้นปลายของแมวแก่ๆตัวนึง

ช่วงท้ายของชีวิต

ในช่วงเดือนพฤษจิกายนที่ผ่านมานั้นตัวใหญ่ก็ไม่ได้มีอาการผิดปกติแต่อย่างใด แต่มาวันหนึ่งมันก็ไม่ได้มากินข้าวกินปลาเหมือนเคย แม้ว่าจะนั่งอยู่หน้าบ้าน อยู่บ้านตรงข้าม มันก็ไม่ได้เข้ามากินข้าวเหมือนอย่างที่เคย จนผิดสังเกตุ แต่ด้วยความที่เคยชินว่ามันชอบออกไปข้างนอก และเคยไปใช้ชีวิตอยู่บ้านอื่นก็ทำให้นึกได้ว่ามันไปกินข้าวบ้านอื่นนั่นเอง

ไม่ยอมมากินข้าว จะจับก็วิ่งหนี
ไม่ยอมมากินข้าว จะจับก็วิ่งหนี

วันสุดท้าย 7 ธันวาคม 2555

วันนี้เป็นวันที่อากาศเช้าเย็นๆ ผมเดินออกไปเพื่อรดน้ำต้นไม้ตอนเช้า และพบตัวใหญ่นอนอยู่ทางในสวนที่บ้าน พบว่ามันผอมมาก หายใจลำบาก น้ำตาไหลซึม ร้องเสียงอ่อยๆตามประสาแมวป่วย ผมรับรู้ด้วยสัญชาติญาณทันทีว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของมันแล้ว ตามธรรมชาติของแมวนั้นก็จะมีบางตัวที่กลับมาลา แล้วก็ตาย หรือไม่ก็หายไปตายไกลๆอย่างสงบ กรณีตัวอย่างเป็นแมวที่มาลาตาย ผมและแม่มาลูบมัน ดูมัน ให้อาหารมันเป็นวันสุดท้าย ผมเองคงไม่ไปฝืนกฏธรรมชาติ และเชื่อว่าเกิดอย่างแมวก็ต้องตายอย่างแมว และไม่ใช้ความคิดของมนุษย์เข้าไปตัดสินการเป็นอยู่หรือตายของมัน

แต่ที่ดูจากอาการก็บอกกันอีกทีเลย จากประสบการณ์เลี้ยงแมวมาหลายตัว ฝังแมวมาก็น่าจะเกิน 10 แบบไม่รวมลูกแมว อาการแบบนี้ไม่รอดแน่นอน แต่ที่ดีใจคือมันเองได้พยายามกลับมาที่บ้าน กลับมาเพื่อสื่อสาร มารออะไรสักอย่าง แมวไม่ต้องการคุณหมอ เพราะมันไม่รู้จักหมอ ตามธรรมชาติแล้วสัตว์จะฟื้นฟูตัวเองได้ดีกว่ามนุษย์รวมถึงการหายาหรือสมุนไพรด้วย การจากไปของมันถือเป็นกฏของธรรมชาติ

การดำเนินชีวิตของผมเป็นไปอย่างปกติ แต่ก็ใช้เวลาลงไปดูมัน ไปลูบหัวมันเป็นระยะๆ จนกระทั่งตอนกลางคืนประมาณ 3 ทุ่มมันก็หายไปจากจุดที่เคยอยู่ตอนกลางวัน

แมวแก่ใกล้ตาย
แมวแก่ใกล้ตาย

8 ธันวาคม 2555

เช้านี้ผมรู้ดีว่าต้องออกไปตามหาศพแมวของตัวเองแน่นอน วันนี้อากาศไม่ร้อนไม่เย็นนัก เป็นเช้าที่เหงาๆตามประสาต้นหนาว ผมได้ยินแม่คุยกับเพื่อนบ้านและแม่ก็มาบอกว่า แมวเราไปตายหน้าบ้านของเพื่อนบ้าน ซึ่งมันก็นอนตายกลางถนน ซึ่งตำแหน่งนั้นในตอนกลางคืนก็จะมีรถไปจอดอยู่ คงจะไปในตายใต้รถละนะ แต่ก็ไม่ได้รับผลอะไรจากรถนะครับ นอนตายบนถนนเฉยๆ ตามสภาพแมวแก่ป่วยตายหรืออะไรก็ตาม สุดท้ายก็ไปจับมันใส่กล่องเพื่อเอาไปขุดฝังต่อไป

ซากแมวตัวใหญ่ ที่ตัวเล็กบนโลก นอนนิ่งบนถนน
ซากแมวตัวใหญ่ ที่ตัวเล็กบนโลก นอนนิ่งบนถนน

ตัวใหญ่เป็นหนึ่งในสามของแมวที่มีบทบาทในชีวิตของผมมากๆ และเป็นแมวตัวสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน จากนี้คงจะไม่หาเลี้ยงสัตว์ใดๆจนกว่าจะมีความพร้อมที่จะสร้างธรรมชาติที่เหมาะแก่การดำรงชีวิตของสัตว์นั้นๆก่อนจะเลี้ยงมัน เพื่อให้มันใช้ชีวิตในแบบของมันให้สมบูรณ์ที่สุด

สวัสดี

ประวัติแมว

วันนี้นั่งนึกถึงสิ่งที่อยากจะทำและค่อยคัดกรองและพยายามจะเรียบเรียงมันออกมาให้ได้ เพราะอาจจะมีหลายสิ่งที่หลุดลอยหายไประหว่างช่วงเวลาที่ไร้สมาธิ

สิ่งหนึ่งที่อยากบันทึกลงบล็อกแห่งนี้ไว้ก็คือประวัติของแมว จริงๆแล้วเรื่องนี้คิดไว้ตั้งแต่ก่อนที่แมวจุ๊บจะหายไปด้วยซ้ำ จนวันนี้ผ่านมากว่าปีครึ่งที่จุ๊บหายไปจากบ้าน ความหวังที่มันจะกลับมาบอกตรงๆว่าไม่มีเลย ซึ่งก็ไม่มีผลกับความตั้งใจในการเขียนประวัติแมวของผมอยู่ดี

แมวมากมาย…

แมวที่เลี้ยงมาก็มีมากมายหลายตัว ซึ่งก็คงจะไล่ไปทีละตัวเท่าที่จำได้ เพราะว่าความทรงจำของบางตัวนั้นเลือนลางมาก จำได้แค่ชื่อ บางตัวจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำจำได้แต่พฤติกรรมของมัน ซึ่งแน่นอนว่าตัวที่ผมชอบที่สุดก็คือแมวจุ๊บนั่นเอง จุ๊บมีลักษณะของแมวในอุดมคติของผมไว้หลายอย่าง จริงๆอาจจะไม่ใช่อุดมคติก็ได้ เพียงแต่เราชอบสิ่งที่มันทำก็เลยคิดว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเราแค่นั้นเอง

วันนี้คงจะไม่ได้เรียบเรียงประวัติแมวกันอย่างที่คิดเพราะว่า ให้พิมพ์ตอนนี้ก็คงจะออกมาน้อยไปหน่อยเพราะต้่องใช้เวลานั่งนึกเหมือนกันว่าแมวตัวไหนทำอะไรยังไงบ้าง ซึ่งเท่าที่นึกออกก็คงมีไม่กี่ตัว…รอชมกันต่อไป

สวัสดี

ตัวใหญ่กับปลาทู

ตอนนี้แม้ว่าจุ๊บจะไม่อยู่นานแล้ว แต่ก็ยังมีแมวแก่ๆอีกตัวที่กลับมาให้เลี้ยงอีกครั้ง หลังจากที่มันได้ไปท่องยุทธภพ(แมว) มานาน จนบัดนี้เป็นแมวที่มักจะเห็นหน้าทุกเช้าเย็นเพราะปลาทู

ตัวใหญ่…

ตัวใหญ่เป็นแมวตัวผู้แก่ๆ ตอนนี้ก็น่าจะมีอายุเกิน 10 ปี แล้ว เป็นแมวตัวผู้ที่โดนทำหมันเนื่องจากออกอาการมากเกินไปจนส่งเสียงดังรบกวนเพื่อนบ้านเลยต้องจับไปสำเร็จโทษ แต่ถึงกระนั้นตัวใหญ่ก็ยังไม่หมดความเป็นแมวเพศผู้มันยังไปสร้างแก๊งและรวบรวมสมาชิก แต่ในที่สุดมันก็ต้องพ่ายกลับมาตายรังที่บ้าน

ปลาทู…

ปลาทูดูเหมือนจะเป็นอาหารชนิดเดียวที่เหมาะสมที่สุดในเวลานี้ ทั้งคุณค่าที่ได้และดูเหมือนจะถูกปากของตัวใหญ่มากอีกด้วย จริงๆแล้วจุ๊บก็ชอบปลาทูมาก และจริงๆ ที่สุดก็คงจะเป็นแมวเกือบทุกตัวก็คงจะชอบกินปลาทูละนะ

ตัวใหญ่กับปลาทู…

จะพิมพ์เล่าก็คงจะเห็นภาพบ้าง แต่ก็คงจะไม่ชัดเจนเท่ากับดูวีดีโอคลิปด้านล่าง…

เรื่องราวของผมและแมวตัวเก่าที่กลับมาใหม่ก็คงจะได้เริ่มต้นอีกครั้ง หลังจากที่ผ่านช่วงว่างเว้นไปกว่าหนึ่งปีที่จุ๊บหายไปและตัวใหญ่ยังไม่กลับมา ซึ่งวันนี้ตัวใหญ่เป็นแมวตัวสุดท้ายที่ผมเหลืออยู่ และคิดว่าจะดูแลมันให้ดีเพราะแต่ก่อนเลี้ยงแบบปล่อยๆ มานาน

ฝันว่าจุ๊บกลับมาบ้าน

เป็นฝันของเมื่อคืน ซึ่งเป็นวันที่อ่อนเพลียมาก เนื่องจากเพิ่งกลับมาจากวันรับน้อง ที่มหาวิทยาลัย ผมซึ่งอยู่ในบทบาทของรุ่นพี่ มีภาระหน้าที่ก็ไม่มากเท่าไหร่แค่ถ่ายรูปให้เยอะๆ

ผมกลับมาถึง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตรฺ์ ประมาณ 4 โมงเย็น ด้วยสภาพอ่อนเพลียเต็มที และเมื่อกลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำนอนตั้งแต่เย็นเลย ความฝันค่อยๆ เริ่มขึ้นอย่างช้าๆในค่ำคืนอันยาวนอนที่แสนจะเหนื่อยล้าของผม

มีฝันมากมายในคืนนี้ ฝันบ้าบอ ฝันไร้สาระ หาเหตุผลไม่ได้ก็มีเยอะแยะ แต่ในจำนวนฝันมากมายหลายหลากเหล่านั้น ที่ทำให้ผมต้องนึกถึงเมื่อตื่นขึ้นมา…

ผมฝันว่าจุ๊บกลับมาบ้าน…

ผมฝันว่าจุ๊บเดินกลับมาที่บ้าอย่างปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จุ๊บในฝันนั้นยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมอุ้มมันและทักทายมันว่ากลับมาแล้วหรอ แน่นอนนี่คือฝันตอนสั้นๆ เนื้่อหาเท่าที่จำได้มีเท่านี้ แต่มันทำให้ผมที่ตื่นมามีความรู้สึกสับสนนิดหน่อย และทำให้ยังคาดหวังว่ามันจะกลับมา

ซึ่งจริงๆแล้วมันเป็นแค่ฝันในวันเหนื่อยๆเท่านั้นเองครับ อาจจะเพราะทริปที่ไปรับน้องไปเจอแมวเยอะก็ได้ ไปวัดก็เจอแมว ไปโรงแรมก็เจอแมว ร้านอาหารก็เจอแมว มีแมวเต็มไปหมดเลยเก็บเอามาฝันละนะ…

สวัสดี

แมวที่รักหายไปร่วมครึ่งปี

แมวหายไปนี่ปกติ ถ้ามันไม่ได้เป็นอะไร มันก็จะกลับมาเอง แต่แมวตัวนี้ของผมหายไปร่วมครึ่งปีแล้วครับ

จริงๆก็เป็นเรื่องที่รู้กันอยู่แล้วถ้าตามอ่านบล็อกนี้มา  ว่าจุ๊บแมวของผมนั้นหายไปตั้งแต่ช่วงก่อนปีใหม่ ที่ผ่านมาจนจะครึ่งปีแล้ว

ผมเองหมดหวังไปนานแล้วเหมือนกันว่ามันจะกลับมา แม้ว่าตอนแรกๆจะมีความคาดหวังเสมอ ว่าเปิดประตูบ้านไปตอนเช้าก็จะเจอจุ๊บนอนรอกินข้าวอยู่ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของเรื่องราวในวันก่อนที่จุ๊บจะหายไป

แต่ในวันนี้การเปิดประตูบ้านไปแล้วไม่เจออะไรเลยนี่กลายเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว เพราะตัวใหญ่ก็ไม่ค่อยจะได้มาสักเท่าไหร่ และตัวใหญ่ก็ไม่เคยมารออาหารเหมือนจุ๊บด้วย

….

วันก่อนเพิ่มหมวดหมู่สัตว์เลี้ยงขึ้นมา ทำให้ต้องทำการโยกย้ายบทความกันนิดหน่อย ผมก็พบว่าผมได้เขียนเรื่องเกี่ยวกับจุ๊บไว้มากเหลือเกิน เหมือนเป็นพวกเห่อแมวอะไรอย่างนั้น ก่อนหน้าที่จะเขียนบล็อกผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจจุ๊บสักเท่าไหร่ แต่พอมาเขียนบล็อกทำให้ผมสนใจมันมากขึ้นกว่าเดิม และสังเกตุมันมากขึ้นกว่าเดิม เพราะเขียนเรื่องของมันแล้วสนุกมากๆ แต่ตอนนี้คงเป็นแค่อดีตให้ได้อ่านกัน

สวัสดี

ตัวใหญ่ แมวด่าง

ตอนนี้ผมเหลือแมวอยู่ตัวเดียวแล้วครับ นั่นคือตัวใหญ่ ตัวใหญ่คืือชื่อแมวนะ เดี๋ยวจะมาเล่าอีกทีว่าทำไมถึงชื่อตัวใหญ่

วันนี้จะมาให้ดูภาพเกี่ยวกับตัวใหญ่ แมวด่าง ขาวดำตัวนี้ แมวในประเทศไทยของเรานั้นมีมากมายหลายพันธุ์หลายสี หลายแบบ ซึ่งแบบด่าง ขาว ดำ นั้น สามารถพบเห็นได้ทั่วไป…

ตัวใหญ่ที่นอนหลับอยู่หน้าบ้าน
ตัวใหญ่ที่นอนหลับอยู่หน้าบ้าน

ตัวใหญ่นั้นจะนิสัยต่างจากจุ๊บค่อนข้างมาก จุ๊บมักจะอยู่รอบๆบ้าน เดินหาไม่นานก็จะเจอ แต่ตัวใหญ่มักจะออกไปนอกบ้านทีละหลายๆวัน และกลับมานานๆครั้ง หลังจากจุ๊บหายไป ตัวใหญ่ก็ยังมีนิสัยเหมือนเดิม จะมานอนที่บ้านก็นานๆที

เข้าไปใกล้ๆก็ตื่นตามประสาแมว
เข้าไปใกล้ๆก็ตื่นตามประสาแมว

ถ้าเข้าไปใกล้ๆ แมวก็มักจะรู้ตัวก่อนเราเข้าไปถึงเสมอๆ แต่ก็ไม่ใช่ทุกกรณี ยกตัวอย่างเช่นจุ๊บถ้านอนนอกบ้าน เดินไปใกล้แค่สองเมตรมันก็ตื่นแล้ว แต่ถ้าจุ๊บมานอนในบ้านเดินเข้าไปลูบก็ยังไม่ตื่น (เข้าใจว่ามันหลับอย่างไม่มีกังวลเลยหลับลึก)

มีการมองค้อนนิดหน่อย
มีการมองค้อนนิดหน่อย

ตัวใหญ่ จะดูเป็นแมวตัวผู้มากกว่าจุ๊บ แต่ก่อนนี้มันไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่ตั้งแต่มันติดสัดครั้งแรกจนโดนทำหมัน ตัวใหญ่ก็เปลี่ยนไป เหมือนจะเข้มแข็งขึ้นนะ ตาของตัวใหญ่เหมือนจะเป็นฝ้า ไม่รู้ว่าโดนอะไรมา แต่ดูมันยังใช้ชีวิตได้อย่างปกติอยู่อย่างสบายๆ

ขนสีขาวดำ ของตัวใหญ่
ขนสีขาวดำ ของตัวใหญ่

ขนของตัวใหญ่ แมวด่างสีขาวดำ ตัวใหญ่มีแค่สองสีเหมือนจุ๊บ  จุ๊บจะมีสีขาวน้ำตาล ซึ่งตอนนี้คงจะได้แต่ดูรูปกันไป เพราะจุ๊บนั้นหายไปนานกว่าครึ่งปีแล้ว และคิดว่าคงไม่ได้กลับมาอีกแล้ว…

สวัสดี

หนูอยู่ในแมวอยู่นอก

เรื่องในตอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับหนูที่จับได้ในบ้าน และดูเหมือนว่าที่อันตรายที่สุดของหนูนั้นคือนอกบ้านไม่ใช่ในบ้าน…

ผมไม่รู้เหมือนกันว่ามีหนูมาอยู่ในบ้าน ตอนไหน เมื่อไหร่ และเท่าไหร่ เท่าที่จับมาจนตอนนี้ก็สามตัวแล้ว ทั้งสามตัวถูกล่อด้วยกล้วย เพราะอาหารอย่างเดียวที่มีวางอยู่นอกตู้เย็นคือกล้วย…

หนูทั้งสามตัวที่ถูกจับได้ ตัวใหญ่ทั้งนั้น ผมค่อนข้างงง ว่ามันมาจากไหน เพราะที่บ้านไม่ค่อยได้เก็บอาหารและไม่มีอาหารแห้งเก็บไว้มากนัก มีก็แต่ที่อยู่ในตู้เย็น ซึ่งหนูคงจะเปิดตู้เย็นไม่ได้แน่ๆ และอีกที่ของอาหารน่าจะเป็นถังขยะ แต่ที่บ้านผมเป็นถังขยะแบบกดโดยใช้เท้า ซึ่งหนูก็คงจะไม่สามารถกดเปิดได้ เพราะต้องใช้สองตัวร่วมมือกัน ตัวหนึ่งกด ตัวนึงคุ้ย แต่ถ้าหนูมันทำอย่างนั้นได้ คนก็คงจะไม่รอดแน่ๆ

กรงดักหนูบ้านๆที่หาซื้อได้ทั่วไป จับหนูมาแล้ว 3 ตัว
กรงดักหนูบ้านๆที่หาซื้อได้ทั่วไป จับหนูมาแล้ว 3 ตัว

เมื่อจับหนูได้ก็เอามา ไว้นอกบ้านจะได้ไม่เลอะในบ้าน วางได้สักพักก็ได้ยินเสียงตัวใหญ่ มาเล่นหนูที่อยู่ในกระ ทำให้หนูกลัวและตกใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวใหญ่จะกินหรือเปล่า ซึ่งแต่ก่อนก็มีแมวที่บ้านกินหนูอยู่เหมือนกัน แต่หนูที่จับได้ผมคิดว่ามันขนาดใหญ่ไปหน่อย ก็เลยเอาไว้ในบ้านเพื่อหลบตัวใหญ่อีกทีหนึ่ง (ปกติตัวใหญ่จะกินอาหารเม็ดอยู่แล้ว)

หนูอยู่ในแมวอยู่นอก

จริงแล้วที่หนูมันอยู่ในบ้านเพราะอาจจะหนีแมวที่อยู่นอกบ้านก็ได้ เพราะผมเลี้ยงแมวไว้นอกบ้าน พอหนูเห็นว่าข้างนอกไม่ปลอดภัยก็ในบ้านนี่แหละ แต่จริงๆก็เคยเอาจุ๊บมานอนในบ้านบ่อยๆ ก็ไม่เห็นจะจับได้ในบ้านนะครับ แต่จุ๊บก็เคยจับหนูมาให้สองตัวนะ แต่เล็กกว่าที่อยู่ในกรงนี้มาก แต่ตอนนี้จุ๊บไม่อยู่แล้ว หนูเลยมาอยู่ในบ้านแทน…

ในรูปนี้เป็นหนูตัวที่สอง ต่อมาก็มีหนูตัวที่สามที่จับไปแล้ว และปัจจุบันก็ยังมีหนูตัวที่สี่อีก ยังไม่ได้จับ แต่มันมาแสดงตัวโดยการมากินกล้วยที่วางไว้ครึ่งลูก

โจทย์ของผมตอนนี้คือหาว่ามันมาจากไหนยังไง เพราะลำพังของที่บ้านคงไม่พอเลี้ยงหนูให้อ้วนได้ถึงสี่ตัวแน่ๆ แค่ผมคนแค่ผมคนเดียวก็ยังลำบากเลย…

สวัสดี

จุ๊บกับ 2 เดือนกว่าที่หายไป

ดูเหมือนว่าจะไม่มีท่าที หรือมีสัญญาณใดๆเกี่ยวกับจุ๊บเลยในสองเดือนที่ผ่านมา ผมได้แต่มองไปเรื่อยๆ ตามถนนเวลาที่ขับรถผ่านซอยอื่นๆเผื่อว่าจะเจอมัน

อย่างที่รู้ๆกันว่าแมวชอบออกไปเที่ยวและหายไปเป็นเดือนๆ หรือเป็นปีๆ แต่แน่นอนว่านั่นหมายถึงมันกลับมาเราถึงจะบอกได้ว่ามันชอบออกไปเที่ยวและหายไป แต่ถ้ามันไม่กลับมาเราก็บอกไม่ได้ว่ามันเป็นหรือตาย ข้อมูลล่าสุดไม่มีอะไรเลย ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น และก็ไม่มีอะไรผิดปกติกับจุ๊บก่อนที่มันจะหายไปแม้แต่นิดเดียว

จุ๊บไปหายก่อนปีใหม่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ และไม่มีวี่แววอีกเลย มีเพียงตัวใหญ่ที่วนกลับมากินข้าวตอนเย็นๆบ้างในบางครั้ง ตัวใหญ่เคยหายไปเที่ยวประมาณ ครึ่งปี และผมพบมันอยู่ในหมู่บ้าน ซึ่งคาดว่าน่าจะมีบ้านหลังอื่นคอยให้อาหารมันอยู่ ซึ่งผมหวังว่าจุ๊บจะเป็นเช่นนั้นบ้าง

สวัสดี

มองย้อนไปเมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมา (2553)

เมื่อกี้ผมลองค้นดูรูปเก่าๆเมื่อถ่ายเมื่อปีที่ผ่านมา พบว่าหลายๆเหตุการณ์ดูเหมือนเพิ่งจะเกิดไปเมื่อไม่นาน แต่พอดูวันที่แล้วมันผ่านไปเมื่อปีที่แล้วทั้งนั้น

เขาว่าคนเราเมื่อมีความสุขเวลาจะผ่านไปเร็ว จริงรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่รู้แน่ๆคือเวลาที่เรามองย้อนกลับไปข้างหลัง มันดูเหมือนจะใกล้กว่าที่คิด ทั้งๆที่มันห่างไปตั้งหนึ่งปี ความทรงจำต่างๆที่เก็บรวบรวมมาไว้ในหนึ่งปีนั้น ถ้าไม่ได้รูปถ่ายช่วยจำไว้ ชีวิตผมก็คงต้องหลงลืมอะไรหลายๆอย่างไปตามทางที่มันควรจะเป็น

การจำหรือระลึกอะไรได้เยอะๆมันก็ดีอย่างตรงได้ทบทวนว่าได้ทำอะไรลงไปบ้างในเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา บางอย่างก็มีความสุข บางช่วงก็ทุกข์บ้าง แต่ไม่มีช่วงไหนเลยที่ไม่ดี เพราะทุกเหตุการณ์นั้นสอนผมอยู่เสมอว่าได้ทำอะไรลงไปแล้วได้ผลอะไรกลับมา

มีอย่างหนึ่งที่มองไปแล้วคิดถึงมากๆ นั่นคือจุ๊บ ผมไล่ดูรูปจุ๊บในปีที่ผ่านๆมา ผมถ่ายรูปมันไว้เยอะมากๆ เพราะมันน่ารัก และเป็นแมวตัวโปรด มันมีนิสัยที่เป็นตัวของตัวเองสูงมาก เดาใจยากสุดๆแต่ก็มีรูปแบบให้พอจะจับทางได้บ้าง และที่สำคัญมันนุ่มมาก ตอนนี้มันหายไปจากบ้านเกือบสองอาทิตย์แล้ว ผมอยากรู้ว่ามันไปไหน อยู่หรือตายไปแล้ว มันอาจจะถูกรถชนก็เป็นได้ ถ้ามันจะไปติดสาวบ้านอื่นก็คงจะยากเพราะมันโดนทำหมันตั้งแต่เด็ก อาการกระหายประจำปีของแมวหนุ่มจึงไม่เคยเกิดขึ้นกับมัน

จุ๊บเป็นแมวที่แทบจะไม่ส่งเสียงร้องเลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนวิลลี่แม่ของมัน ผมชอบแมวแบบนี้ เงียบๆ ไม่สงเสียง นอน เดิน ตามใจของมัน แมวที่มายุ่งวุ่นวายมากๆกับร้องมากๆ นั้นส่วนใหญ่ผมจะไม่ค่อยได้ให้ความสนใจกับมันสักเท่าไรนัก

จริงๆคงจะเป็นผมเองก็ได้ที่แปลก จึงอยู่กับแมวแปลก หรือไม่ก็แมวได้ซึมซับสิ่งแปลกๆจากผมมาก็เป็นได้ จนถึงตอนนี้จุ๊บก็ยังไม่กลับบ้าน ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งมันจะกลับมา…

สวัสดี