ตัวใหญ่เดินมาตามให้ไปเทอาหารให้

วันนี้ระหว่างที่ทำสวนหลังบ้านอยู่ ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ประหลาดใจอยู่เรื่องหนึ่ง นั่นคือตัวใหญ่เดินมาตามผมให้ไปเทอาหารให้

…ระหว่างที่เดินไปหน้าบ้านเพื่อจัดกระถางหน้าบ้านแล้วเดินกลับมาที่หลังบ้านเพื่อจะมาเอาของก็เห็น ตัวใหญ่ เดินวนๆอยู่บนโซนกระบองเพชรของผม ซึ่งมีกระถางตั้งอยู่มากมาย เมื่อผมเดินไปมันก็เดินสวนออกมาทางหน้าบ้านแล้วก็ร้อง…

ผมก็ทักมันไปตามประสาคนเลี้ยงแมวที่ทำสวนอยู่ มันก็นั่งอยู่ระหว่างทางและก็ร้องเรียกอีก ร้องเรียกอีก เหมือนว่าจะเรียกให้ผมไปทำอะไรบางอย่าง แล้วก็นึกขึ้นไำด้ว่ามันให้ไปเทอาหารให้นี่เอง ว่าแล้วก็เดินไป พอผมเดินจะไปเทอาหารมันก็เดินนำไปเลยครับ พอเทเสร็จก็เข้ามากิน

เรื่องนี้คงเป็นเรื่องธรรมดาที่แสนจะธรรมดาสำหรับคนเลี้ยงแมวทั่วไป แต่สำหรับผมกับตัวใหญ่ ผมไม่เคยคิดว่ามันจะฉลาดขนาดเดินไปตามผมที่หลังบ้าน มันคงจะรู้ว่าผมอยู่แถวนั้นประจำ ซึ่งผมไม่เคยคิดว่ามันจะจำหรือรู้ นึกว่ามันเป็นแมวติ๊งต๊องซะอีก เพราะตั้งแต่เด็กมันจะดูมึนๆซื่อบื้อๆ ครับ เหตุการณ์วันนี้ทำให้ผมรู้ว่าเวลาตัวใหญ่หิวมันก็สามารถแสดงอะไรที่ผมไม่เคยรู้ให้ผมรู้ได้เหมือนกัน ไม่ใช่ว่ามันไม่มี แค่ผมไม่เคยรู้เท่านั้นเอง

และเมื่อมันกินเสร็จ ก็วิ่งไปเที่ยวบ้านอื่นต่อ….

มองย้อนไปเมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมา (2553)

เมื่อกี้ผมลองค้นดูรูปเก่าๆเมื่อถ่ายเมื่อปีที่ผ่านมา พบว่าหลายๆเหตุการณ์ดูเหมือนเพิ่งจะเกิดไปเมื่อไม่นาน แต่พอดูวันที่แล้วมันผ่านไปเมื่อปีที่แล้วทั้งนั้น

เขาว่าคนเราเมื่อมีความสุขเวลาจะผ่านไปเร็ว จริงรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่รู้แน่ๆคือเวลาที่เรามองย้อนกลับไปข้างหลัง มันดูเหมือนจะใกล้กว่าที่คิด ทั้งๆที่มันห่างไปตั้งหนึ่งปี ความทรงจำต่างๆที่เก็บรวบรวมมาไว้ในหนึ่งปีนั้น ถ้าไม่ได้รูปถ่ายช่วยจำไว้ ชีวิตผมก็คงต้องหลงลืมอะไรหลายๆอย่างไปตามทางที่มันควรจะเป็น

การจำหรือระลึกอะไรได้เยอะๆมันก็ดีอย่างตรงได้ทบทวนว่าได้ทำอะไรลงไปบ้างในเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา บางอย่างก็มีความสุข บางช่วงก็ทุกข์บ้าง แต่ไม่มีช่วงไหนเลยที่ไม่ดี เพราะทุกเหตุการณ์นั้นสอนผมอยู่เสมอว่าได้ทำอะไรลงไปแล้วได้ผลอะไรกลับมา

มีอย่างหนึ่งที่มองไปแล้วคิดถึงมากๆ นั่นคือจุ๊บ ผมไล่ดูรูปจุ๊บในปีที่ผ่านๆมา ผมถ่ายรูปมันไว้เยอะมากๆ เพราะมันน่ารัก และเป็นแมวตัวโปรด มันมีนิสัยที่เป็นตัวของตัวเองสูงมาก เดาใจยากสุดๆแต่ก็มีรูปแบบให้พอจะจับทางได้บ้าง และที่สำคัญมันนุ่มมาก ตอนนี้มันหายไปจากบ้านเกือบสองอาทิตย์แล้ว ผมอยากรู้ว่ามันไปไหน อยู่หรือตายไปแล้ว มันอาจจะถูกรถชนก็เป็นได้ ถ้ามันจะไปติดสาวบ้านอื่นก็คงจะยากเพราะมันโดนทำหมันตั้งแต่เด็ก อาการกระหายประจำปีของแมวหนุ่มจึงไม่เคยเกิดขึ้นกับมัน

จุ๊บเป็นแมวที่แทบจะไม่ส่งเสียงร้องเลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนวิลลี่แม่ของมัน ผมชอบแมวแบบนี้ เงียบๆ ไม่สงเสียง นอน เดิน ตามใจของมัน แมวที่มายุ่งวุ่นวายมากๆกับร้องมากๆ นั้นส่วนใหญ่ผมจะไม่ค่อยได้ให้ความสนใจกับมันสักเท่าไรนัก

จริงๆคงจะเป็นผมเองก็ได้ที่แปลก จึงอยู่กับแมวแปลก หรือไม่ก็แมวได้ซึมซับสิ่งแปลกๆจากผมมาก็เป็นได้ จนถึงตอนนี้จุ๊บก็ยังไม่กลับบ้าน ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งมันจะกลับมา…

สวัสดี