หมู…

วันนี้ระหว่างขับรถตอนเช้าก็เห็นรถขนหมู น่าจะขนหมูได้ 3 ชั้น ระหว่างที่รถเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ผมก็มองหมูที่อยู่ในกรงเหล่านั้นขยับตัวไปมาได้เท่าที่มันจะขยับได้

ตอนเย็นก็ว่าลืมเรื่องหมูไปแล้ว แต่ระหว่างรถติดก็มีภาพที่มาย้ำ เป็นภาพหมูที่ถูกชำแหละแล้ว ยังเหลือสภาพของหมูอยู่ คือดูรู้ว่าเป็นหมู แต่ก็เป็นเพียงซากที่ถูกวางซ้อน ๆ กันหลังรถกะบะคันหนึ่ง

ผมว่ามันก็น่ากลัวเหมือนกันนะ ที่คนมองว่าการเบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่นเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ แต่ก็ต้องยอมรับจริง ๆ ว่ามันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ทำไมเราถึงโดนหล่อหลอมให้เห็นแก่ตัวเพียงแค่อ้างว่าร่างกายต้องการสิ่งที่เรียกว่าโปรตีนจากเนื้อสัตว์ด้วยเนี่ย (จากพืชก็มีนะ)

เพื่อตัวเองแล้ว จะเบียดเบียนหรือทำร้ายชีวิตสัตว์อื่นก็ได้ สังคมก็ยังยอมรับได้ อันนี้ดีแล้วหรือ? ดีจริงหรือ? คุ้มค่าจริงหรือ? ก็เรียนรู้กันไป…

เสียใจเพราะเสียผลประโยชน์?

จากข่าว ยังไงก็ไม่รอด หมูนับพันถูกช่วยเหลือจากน้ำท่วมจีน ส่งตรงถึงโรงเชือดทันที

จีนน้ำท่วม หมูจมน้ำ เจ้าของเสียใจ….แต่ถ้าขายได้ก็โล่งใจ

เขาคงเสียใจที่ขาดทุนละมั้ง ที่โล่งใจก็คงเพราะไม่ขาดทุน(กำไร?)มากเกินไป… เอานะ อย่าไปเดาใจเขาเลย

คนที่มีผลประโยชน์เกี่ยวข้องกับหมูก็คงมีจิตใจหวั่นไหว ถ้าไม่มีหมูให้ขายเขาคงหวั่นไหว ถ้าคนทั่วไปไม่มีหมูให้กินเขาก็คงหวั่นไหว เพราะจิตไปอุปาทานว่าเนื้อหมูนี่หนอ เป็นของกิน เป็นของควรกิน เป็นของควรได้ ควรมีในชีวิต

จิตมันก็ผูกพันไปกับหมูกับเนื้อหมู เลยเกี่ยวข้องไปกับการกักขัง ข่มขืน ฆ่า ชำแหละ ขาย ซื้อ กันอยู่นี่แหละ ทุกข์สุดทุกข์เลย ทุกข์ทั้งหมู ทุกข์ทั้งคนเลี้ยง คนฆ่า คนกิน ไม่เห็นจะมีประโยชน์กับใคร…