เสียใจเพราะเสียผลประโยชน์?

จากข่าว ยังไงก็ไม่รอด หมูนับพันถูกช่วยเหลือจากน้ำท่วมจีน ส่งตรงถึงโรงเชือดทันที

จีนน้ำท่วม หมูจมน้ำ เจ้าของเสียใจ….แต่ถ้าขายได้ก็โล่งใจ

เขาคงเสียใจที่ขาดทุนละมั้ง ที่โล่งใจก็คงเพราะไม่ขาดทุน(กำไร?)มากเกินไป… เอานะ อย่าไปเดาใจเขาเลย

คนที่มีผลประโยชน์เกี่ยวข้องกับหมูก็คงมีจิตใจหวั่นไหว ถ้าไม่มีหมูให้ขายเขาคงหวั่นไหว ถ้าคนทั่วไปไม่มีหมูให้กินเขาก็คงหวั่นไหว เพราะจิตไปอุปาทานว่าเนื้อหมูนี่หนอ เป็นของกิน เป็นของควรกิน เป็นของควรได้ ควรมีในชีวิต

จิตมันก็ผูกพันไปกับหมูกับเนื้อหมู เลยเกี่ยวข้องไปกับการกักขัง ข่มขืน ฆ่า ชำแหละ ขาย ซื้อ กันอยู่นี่แหละ ทุกข์สุดทุกข์เลย ทุกข์ทั้งหมู ทุกข์ทั้งคนเลี้ยง คนฆ่า คนกิน ไม่เห็นจะมีประโยชน์กับใคร…

ความตายมิอาจพราก กิเลสและกรรมไปจากเราได้

ทุกครั้งที่มีการจากพรากหรือความตายได้เข้ามาถึง เรามักเศร้าโศกเสียใจที่คนผู้นั้นได้จากไป หรือกระทั่งการที่เรากำลังจะจากไปก็ตาม สิ่งที่เราควรจะเสียใจไม่ใช่การจากไป แต่เป็นการจากไปโดยที่ยังไม่ได้ทำสิ่งที่ดีไว้ให้ตัวเองและโลก

เราเกิดมาโดยกินบุญเก่าแต่เรามักจะไม่ได้สนใจสร้างบุญสร้างกุศลใหม่ให้กับชีวิต ใช้ชีวิตเพลิดเพลินไปกับ ลาภ ยศ สรรเสริญ มัวเมาในความสุขโลกๆ ซึ่งกรรมและกิเลสเหล่านั้นเองก็จะติดตามเราไปด้วย เป็นเสมือนญาติสนิทที่ติดตามเราไปทุกภพทุกชาติ เกิดมากี่ครั้งก็ต้องเจอกับมันจนกว่าจะหมดเวรหมดกรรมหมดกิเลส จึงจะไม่ต้องพบเจอกับสิ่งนั้น

เรามาทำความเข้าใจกับเรื่องความตาย กิเลส และกรรม ที่ส่งต่อกันระหว่างเราคนก่อน และเราคนนี้ จนถึงเราคนต่อไปกัน…

อ่านต่อได้ที่บทความ : ความตายมิอาจพราก กิเลสและกรรมไปจากเราได้

ความตายมิอาจพราก...กิเลสและกรรมไปจากเราได้

อ่านบทความอื่นๆ แนะนำ ติชม ทักทายกันได้ที่…

Facebook : ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์

Blog : Minimal life : Dinh Airawanwat