ของฝากจากชุมพร

หลังจากกลับมาจากชุมพรได้วันสองวัน ผมก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับของฝากที่ติดตัวมาเพียง 2 อย่างเท่านั้น คือปลาหมึกแห้งกับต้นหญ้าสองต้น เหตุที่ผมติดกลับบ้านมาน้อยก็คงเพราะที่บ้านมีกันอยู่แค่สองคน จะกินก็คงไม่หมด และอีกเหตุนั่นคือ ผมเลือกของฝากไม่เป็น…

สำหรับปลาหมึกแห้ง ตัวผมเคยมีประสบการณ์ ได้กินปลาหมึกแห้งตัวใหญ่ๆแบบที่ซื้อมาแล้วครั้งหนึ่ง ที่บริษัทเก่าเคยจัดงานเลี้ยงจะมีปลาหมึกแห้งตัวใหญ่ๆแบบนี้ด้วย ผมรู้สึกว่ามันกัดแล้วเต็มปากกินแล้วมันเต็มคำกว่าตัวเล็กๆ เลยว่าจะเอามาลองอีกที เผื่อว่าเพื่อนมาสังสรรค์ที่บ้านก็จะได้ไว้แกล้มซะด้วยเลย เห็นเขาบอกว่าเก็บได้นาน แต่คำว่านานสำหรับบ้านผมคือเป็นปีๆไม่รู้มันจะอยู่ถึงรึเปล่า ในเวลานี้มันก็อยู่ในตู้เย็นเรียบร้อยแล้ว และหวังว่าผมจะได้กินในเร็วๆนี้

สำหรับต้นหญ้า ที่เขาเรียกว่าหญ้าเบญจรงค์ ไม่รู้ผมเขียนถูกรึเปล่า แต่เอาไปหาในกูเกิ้ลกลับไม่มีข้อมูลใดๆกล่าวไว้ หรือมันอาจจะมีชื่อเรียกอื่นๆก็เป็นได้ สำหรับใครที่รู้ที่มาที่ไป ของพืชชนิดนี้ก็สามารถบอกผมได้ เพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ไอ้ต้นหญ้าที่ผมหอบติดมาสองต้นนั้นมันสามารถทำอะไรได้มากกว่าที่ผมรู้จากสวนลุงนิลบ้าง แต่ที่สำคัญ คือหญ้าเบญจรงค์สองต้นนี้ผมเอามาฝากแม่ครับ เผื่อว่ามันจะช่วยให้สุขภาพดียิ่งขึ้นได้

ต้นหญ้าสองต้นที่เป็นของฝากจากสวนลุงนิล จังหวัดชุมพร

ผ่านมาวันกว่าๆผมเริ่มลงมือปลูกหญ้าเบญจรงค์ ลงกระบะยาวๆ ที่พอจะหาได้ในบ้าน มันเป็นของแม่ผมเองครับ การปลูกครั้งนี้ผมไม่จำเป็นต้องลงทุนอะไรเลย แค่ลงแรงเพียงอย่างเดียวเพราะที่บ้านค่อนข้างมีพร้อมทั้งหมดแล้ว ดูเหมือนผมจะเป็นคนมือเย็น ที่เขาว่าปลูกอะไรก็ขึ้น คำๆนี้ค่อยๆหายไปเมื่อผมโตขึ้น ถึงแม้จะมือเย็นแค่ไหน แต่ถ้าไม่ดูแลเมื่อโตขึ้นมันคงไม่รอด และในท้ายที่สุด ผมหวังว่ามันจะโตแล้วขยายไปเรื่อยๆนะ

เตรียมอุปกรณ์ต่างๆ

เอาลงกระบะเรียบร้อย

สวัสดี