วันก่อนได้เห็นภาพที่ได้ถูกแบ่งปันกันตามเฟสบุค เป็นภาพที่มีคนอุ้มลูกแมวหลายๆตัวไว้ในอ้อมกอด ดูแล้วก็นึกถึงตอนที่เคยมีแมวตัวใหญ่ๆ สามตัวที่มันยังอยู่รวมกัน หลายครั้งก็ได้อุ้มมันแบบนั้นเหมือนกันนะ

การมีแมวกับการอุ้มแมวนี่ดูจะเป็นของคู่กัน เพราะใครที่เลี้ยงแมวก็มักจะรู้สึกว่าแมวช่างน่าฟัดซะจริงๆด้วยความนุ่มนิ่ม ขนฟู และพุงกลมๆของมัน (ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูและความพิศวาส)

เมื่อไม่มีแมว

เมื่อไม่มีก็ต้องเข้าใจว่าไม่มี ในเมื่อทุกอย่างไม่มีวันกลับมา จะหามาเลี้ยงใหม่ก็ไม่มีทางเหมือนเดิม ถึงแม้จะเป็นแมวสามตัวเหมือนเดิมความทรงจำก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี ดังนั้นเมื่อไม่มีแมวก็เลยต้องใช้อดีตที่มันดีๆ เข้ามาช่วยให้เรานึกถึงความทรงจำดีๆสมัยเมื่อครั้งยังมีแมว เพียงแค่นั้นความสุขครั้งที่เคยได้อุ้มแมวพร้อมกันสามตัวในอ้อมกอดก็กลับมา แม้ว่ามันจะบาง จะจางลงไป แต่มันก็ไม่เคยหายไป ยังเด่นชัดขึ้นเสมอเมื่อได้ค่อยๆ คิด และนึกถึงความทรงจำเหล่านั้น

เรื่องเล่าสามแมว

เป็นเรื่องของแมวที่เลี้ยงกับปลอกคอ สำหรับแมวที่มีคนเลี้ยง ก็มักจะได้เห็นปลอกคอเป็นสัญลักษณ์ ซึ่งเมื่อเราเห็นแมวก็จะแยกแมวเลี้ยงกับแมวจรจัดด้วยปลอกคอ หรือลักษณะบางอย่างอื่นๆ บางประการเช่นความแปลกของแมว แต่สำหรับในกรณีของผมคือใส่ปลอกคอ เพื่อให้คนอื่นเขารู้ว่าแมวเรามีเจ้าของนั่นแหละ

ทีนี้มันก็มีเรื่องราวที่แตกต่างกันไปในแต่ละตัว การใส่ปลอกคอนั้นให้ผลออกมาไม่เหมือนกันเลย

เกริ่นกันก่อน ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวแมวหางสั้น – กุด โดยมีวิลลี่เป็นแม่ ตัวใหญ่เป็นพี่ จุ๊บเป็นน้องตัวใหญ่สองรุ่น ส่วนพ่อไม่รู้ว่าตัวไหน วิลลี่เป็นแม่แมวเลี้ยงเดี่ยวมีลูกไม่ต่ำกว่า 15 ครอก

วิลลี่

วิลลี่เป็นแมวที่ดูเฉยๆ แต่ล่าหนูเก่งมาก แถมยังชอบเอามาอวด เป็นตัวๆบ้าง เป็นเศษๆ บ้าง พอใส่ปลอกคอ ก็ดูเหมือนว่าจะจับหนูได้น้อยลงเพราะมีกระดิ่ง สุดท้ายก็เลยต้องถอดกระดิ่งทิ้ง แต่ปลอกคอยังอยู่นะ อย่างน้อยเวลามันไปเที่ยวบ้านอื่นเขาจะได้เมตตามันบ้าง แต่ถึงไม่มีปลอกคอ มันก็ยังเป็นแมวที่มีลักษณะสวย คือสีน้ำตาล หน้าตาเข้าใกล้แมวไทยในตำรา คือแมวศุภลักษณ์ นั่นเอง

ตัวใหญ่

ตัวใหญ่เป็นแมวที่มีความมั่นใจต่ำ ดูกล้าๆกลัวๆ ต่างกับวิลลี่แม่ของมันที่มั่นใจสุดๆ กล้าสุดๆ ทำให้ตัวใหญ่มีความเป็นผู้นำที่ต่ำ การพ่ายแพ้หลายครั้งทำให้มันจำฝังใจ (เจ้าถิ่นดุมาก) เมื่อมันได้ปลอกคอทำให้มันมั่นใจมากขึ้น ดูท่ามันจะชอบมากๆด้วย มันชอบสู้โชว์เจ้าของด้วยถ้า สังเกตุได้ตอนเจ้าของไม่เห็นมักจะไม่ค่อยสู้เท่าไหร่

จุ๊บ

จุ๊บเป็นแมวที่โลกส่วนตัวสูงแต่ก็ขี้อ้อนตามประสาแมวทั่วไป มันเป็นมิตรกับเพื่อนหลายๆชนิด จากที่สังเกตุชีวิตมัน แทบจะไม่ล่าอะไรมาเลย ยกเว้นช่วงหลังๆ ที่ล่าหนูมาแลกปลาทู มันไม่ชอบถูกกักขัง ไม่ชอบที่แคบๆ ไม่ชอบโดนบังคับ รวมถึงใส่ปลอกคอด้วย ทันทีที่ใส่ มันพยายามเอาคอถูกับต้นไม้ ผิดกับตัวใหญ่ที่ดูมั่นใจขึ้น มันถูไปจนกระทั่งวันหนึ่งไปเห็นมันไม่มีปลอกคอแล้ว มันมองมาด้วยสายตาว่าอย่าเอามาใส่อีกนะ..

ความทรงจำเกี่ยวกับแมวของผม มีอีกมากมาย เราเลือกทีละเรื่องมาบันทึกตามที่พอจะนึกได้ คงจะไม่ได้มาพิมพ์กันเป็นตอนๆเหมือนเคยนะครับ เพราะนานๆจะนึกได้สักที :)