Category: ทักทาย บอกเล่า

ก่อนหน้านี้ ก็จะทยอยเอาบทวิจารย์ มาลงใน duckblog แห่งนี้ ซึ่งบล็อกแห่งนี้นี่ก็ทำไว้นานแล้ว ใช้โลโก้การ์ตูนเป็ด หน้าตาก็ดูโง่ ๆ ซื่อ ๆ พอมาใส่บทวิจารณ์ ที่มันดูหนัก ๆ มันก็ไม่เหมาะสักเท่าไรนัก

ก็เลยสร้างเว็บไซต์อีกเว็บหนึ่งขึ้นเพื่อมาเผยแพร่บทวิจารณ์โดยตรงเลย ซึ่งก็ดีในแง่ของน้ำหนัก ที่ว่าจะลงน้ำหนักให้หนักขึ้น ส่วนบล็อกแห่งนี้ก็เอาไว้ใช้อัพเดทอะไรที่มันเบา ๆ ไม่ต้องมีรายละเอียดมาก ไม่ต้องหนักหัวมาก เป็นข่าวสารธรรมดา ๆ รับรู้กัน แจ้งเพื่อทราบกัน ก็อะไรประมาณนี้ก็น่าจะพอแล้ว

โลกาจินตา : Lokajinta.com

ไปร่วมกิจกรรมค่ายพระไตรปิฎก ๒๒ ของเครือข่ายแพทย์วิถีธรรมมา เขามีกิจกรรม ทำการบ้านส่งแนวทางการวิเคราะห์อริยสัจ ๔ กับกิเลสของตัวเอง …. สมุทัย ได้ชื่อว่าเข้าใจยากที่สุด ผมเชื่อมั่นตามนั้น เพราะมันไม่ง่ายเลย ที่จะทำความเข้าใจ หรือบอกให้ใครเข้าใจ

เหตุแห่งทุกข์ ยากแท้หยั่งถึงเพียรพิจารณาให้ลึกซึ้งจึงจะเข้าใจ

กำแพง…

ระหว่างนั่งรถผ่านไปในเมืองเชียงใหม่ ก็มองไปเห็นกำแพงเมืองเก่า เห็นรูปทรงที่แปลกตา ก็เลยหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย

ตอนสร้างกำแพงเขาก็คงจะสร้างตรง ๆ นั่นแหละ แต่พอนานวันไปผ่านเดือนผ่านปี อะไร ๆ ก็คงจะเปลี่ยนไป มันทำให้ผมนึกถึงธรรมะที่กำลังจะเสื่อมไป สมัยพุทธกาลนั้นอะไร ๆ ก็แข็งแรง แต่พอมายุคนี้ก็หย่อนยาน พอคิดอย่างนั้นมันก็นำมาระลึกให้เราไม่ประมาทได้

คือสภาพของคนดีที่ทุกข์ร้อนใจ ทนอยู่เฉยไม่ได้ต่อบางสิ่งบางอย่าง

ผมเคยได้ยินคำนี้มาจากครูบาอาจารย์ แต่ก็เพิ่งจะเคยได้เห็นสภาพนี้ในคนทั่วไป คือเมื่อวานไปสนามหลวง และช่วงค่ำจิตอาสาก็ยกทีมกันไปเปิดร้าน ตักถั่วเขียวต้มแจกหน้าเต็นท์รอคอย แบบว่าใครสนใจก็เดินออกมารับได้

ภาพที่จิตอาสามาเสียสละ มาแจกของก็คงจะไม่แปลกอะไร แต่ภาพที่เห็นเมื่อวานนี้คือคนที่เขามารอในเต็นท์รอคอยนี่แหละ เดินมาเสนอตัวว่าจะช่วยเอาถั่วเขียวต้มไปแจกในเต็นท์

…ก็คงจะเป็นสภาพของเทวดาร้อนอาสน์ คือ ไม่ได้ตั้งใจมาช่วยตั้งแต่แรกหรอก แต่เห็นแล้วมันอยากช่วย จะไม่ช่วยใจมันก็ไม่ยอม มันร้อนใจ อยากจะช่วยเขา อยากจะทำดี

จริง ๆ เขาจะนั่งรอคอยอยู่เฉย ๆ ก็ได้ ไม่มีใครว่าอะไร แต่นี่เขายินดีลุกขึ้นมาช่วยไง อันนี้จริง ๆ มันก็ไม่ใช่สิ่งธรรมดาทั่วไปนะ ถ้าใครมีจิตแบบนี้ก็เข้าท่าเลย จิตเทวดานี่แหละ มีจิตที่อยากช่วยเหลือผู้อื่น แบบไม่ต้องมีใครสั่ง จิตมันจะสั่งให้ทำดีของมันเอง ไม่ให้อยู่เฉย

เพราะลึก ๆ แล้วมันเกิดจากปัญญารู้ว่า ทำดีแล้วมีประโยชน์ ถ้าไม่ทำดีจะเสียประโยชน์ ก็เป็นสภาพของจิตรูปแบบหนึ่ง เหมือนกับจิตที่เป็นเดรัจฉาน อสูรกาย เปรต ฯลฯ จริง ๆ ก็เหมือนจิตเทวดานี่แหละ เป็นสภาพในจิต คือแม้ร่างเป็นคนแต่จิตข้างในต่างกัน

จิตเทวดาก็ตามที่เล่ากันไป ส่วนจิตที่เป็นเปรตก็คือความโลภ ร่างเป็นคนแต่จิตเป็นเปรตก็โลภมาก สะสมมาก ไม่รู้จักพอ ของที่เขาไม่ได้ให้ก็อยากได้ ของที่เขาจะให้ก็อยากได้มากกว่าที่เขายินดีให้

เมื่อมีคนมาให้ทานกันมาก ๆ เราก็อาจจะได้พบกับเปรต ทั้งเปรตข้างนอกและเปรตข้างใน เปรตคนอื่นเราก็ยกไว้ก่อน เอาแค่ดูไว้ ศึกษาไว้ ว่า…อ๋อ…นั่นเปรตเขาตัวขนาดนั้น ส่วนเปรตในจิตเรานี่ต้องขัดเกลากันให้หนัก จิตเปรตนี่ไม่ควรเอาไว้ เพราะมีแล้วตนเองก็ทุกข์ คนรอบข้างก็ทุกข์

วิธีปราบเปรตก็คือให้ทานนี่แหละ เห็นจิตอาสาเขามาแจกของ แม้เราไม่มีของเราก็ใช้แรงงานแทนได้ แจกเข้าไป ถ้าเราไม่หวง เราแจกได้ สละได้ ไม่สะสมได้เท่าไหร่ นั่นคือเราปราบเปรตในจิตเราได้เท่านั้นแล้ว

เมื่อปราบเปรตได้จิตก็จะสูงขึ้น วันหนึ่งก็จะสูงถึงขั้นเป็นเทวดา(คนใจสูง) แต่ไม่ต้องรอให้ร้อนอาสน์หรอก เพราะตอนนี้มีโอกาสมากมายให้ได้ทำความดี ก็ทำกันไปตามแต่จะมีกำลัง…

บล็อกนี้ย้ายมาจากอีกโดเมน แต่ก่อนอยู่ในอีกโดเมน แต่เลิกใช้อันนั้นไปแล้ว ย้ายมาอันใหม่ก็ไม่ได้เขียนอะไรมากมาย อย่างมากก็ประชาสัมพันธ์

แต่คิดว่าต่อไปก็คงจะใช้เป็นที่วิเคราะห์เหตุการณ์บ้านเมืองและเรื่องราวทั่วไปต่างๆ เพราะลำพังเรื่องชีวิตส่วนตัวก็ไม่ได้ศึกษาอะไรเป็นพิเศษนอกจากธรรมะ ซึ่งก็จะเขียนอยู่ในส่วนของ minimal life อยู่แล้ว

ก็จะพยายามใช้บล็อกแห่งนี้เพื่อสร้างประโยชน์ให้มากที่สุด เพราะไหนๆก็สร้างขึ้นมาแล้ว จะปล่อยว่างก็กระไรอยู่ แต่ก็ไม่แน่นะ กลับมาพิมพ์ได้ช่วงหนึ่งก็อาจจะหายไปอีกก็ได้เช่นกัน ถ้าหายไปก็ติดตามได้ที่ เพจ ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์ แล้วกันนะ วนเวียนอยู่ที่นั่นมากที่สุด