วิถีแห่งความพอเพียง กับ ลุงนิลคนของความสุข

ฅนคอเดียวกันสัญจร วิถีแห่งความพอเพียง กับ ลุงนิลคนของความสุข ที่ผ่านมากับวันที่ 12 – 14 มิถุนายน จากตอนที่แล้วที่ผมได้เขียนถึงเหตุที่ผมร่วมเดินทางและข้อมูลเบื้องต้น

มาถึงตอนนี้ผมจะมาเล่าเรื่องสำหรับสิ่งที่ผมได้พบเจอะเจอใน 3 วันที่ผ่านมา พร้อมกับรูปถ่ายที่ติดมาอีกเล็กน้อย…

12 มิถุนายน 2552 เริ่มต้นวันใหม่ที่ต้องเดินทางด้วยเวลา 4.55 am วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะจำเป็นต้องเดินทางไปถึงให้ทันก่อนเวลา 6 : 30 am เพราะเหตุที่ต้องตื่นเช้าทั้งที่ระยะทางจากบ้านมาทีวีบูรพานั้นก็คือ วันนี้เป็นวันศุกร์และแถวนั้นก็ยังมีโรงเรียนบดินทรเดชา ถ้าเผลอมาสายอาจจะต้องพบกับขบวนรถผู้ปกครองที่พากันมาส่งบุตร หลานกันอย่างไม่ขาดสายเป็นแน่ ผมซึ่งมีคุณแม่มาส่งด้วย ได้เดินทางมาถึงทีวีบูรพา เป็นอันดับที่คาดว่าน่าจะเป็นที่สาม จาก 15 คนที่นัดเจอกันที่นั่น และจะมีการรับคนระหว่างทางไปด้วย เพราะ บางท่านไม่สะดวกที่จะเข้ามาที่ทีวีบูรพา(ซอยเล็ก แต่รถเยอะจริงๆ ) และเมื่อสมาชิกตนคอเดียวกันมาครบเราก็ออกเดินทางอย่างไม่รีรอ

ระหว่างเดินทาง บนทางด่วนมุ่งหน้าไปทางพระรามสอง

เป็นรถขนาดกว่า 40 ที่นั่ง มากเพียงพอที่จะรองรับผู้เดินทางจำนวนเพียงแค่ 25 คนเท่านั้นเอง

รถสองชั้นขนาดใหญ่เป็นพาหนะที่จะนำพวกเราไปถึงยังที่หมายด้วยความสบายแบบสุดๆ เพราะเฉลี่ยแล้วจะได้นั่งคนละสองเบาะเลยทีเดียว ซึ่งนั่นหมายความว่า จะนั่ง จะนอน จะตะแคงหรือจะบิดตัวอย่างไร ก็ยังคงสะดวกสบายอยู่เสมอ ระหว่างทางเราได้จอดรับสมาชิกตนคอเดียวกันที่จะมาร่วมสัญจรไปด้วยกันเป็นระยะๆ เพิ่มความอบอุ่นให้กับรถได้มากทีเดียว เพราะแอเย็นมาก ยังดีที่ทีมงานขึ้นมาแจกผ้าห่ม ไม่งั้นผมคงต้องทนหนาวกันไปถึงชุมพรกันเลยทีเดียว

ผ่านทุ่งนายาวเป็นทิวแถว เห็นทุ่งนาทีไรอยากจะแวะลงไปทุกที

เมฆฝนระหว่างทาง

แวะพักเข้าห้องน้ำ เห็นเมฆฝนลอยมา ทำให้กังวลใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้เรายังไม่ถึงประจวบกันเลย ผมยังนั่งดูวิวจากนอกกระจกไปเรื่อยๆด้วยความเพลินใจ เนื่องจากที่บ้าน…ไม่มีให้ดู

ภูเขาเตี้ยๆระหว่างทาง

ผมเคยฝันและยังคงฝันถึงสถานที่ในอุดมคติเสมอมา เป็นที่ๆมีทุ่งนา ภูเขา ลำธาร และมีบ้านผมอยู่ตรงกลาง มันคงจะดีมากถ้าวันหนึ่ง ผมจะทำให้มันเป็นจริงๆได้

ถึงสวนลุงนิล

ใช้เวลาไม่นานนัก สำหรับการเดินทางในระยะทางขนาดนี้ ผมและสมาชิกตนคอเดียวกันได้เดินทางมาถึงสวนลุงนิลเรียบร้อยแล้ว ในระหว่างทางก่อนจะถึงสวน ผมได้สังเกตุเห็นผลไม้มากมายที่ยังคิดติดอยู่ตามต้น ซึ่งเป็นภาพที่หาดูได้ยากจริงๆ ปกติผมจะเห็นมันอยู่ตามชั้นหรือตามแผงมากกว่า เมื่อเดินเข้าสวนมาได้ระยะหนึ่งลุงนิลก็เดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอันมีความสุขและยินดีที่พวกเราได้มาที่นี่

พักผ่อนกายาชมบ่อปลาสวนลุงนิล

เดินเข้ามาก็จะมีน้ำและผลไม้จากในสวนมาตอนรับกันอย่างเต็มที่ และที่เด็ดคือมีน้ำส้มจี๊ดเย็นๆไว้ดับกระหาย พร้อมทั้งมังคุด กล้วย และเงาะที่กินอย่างสบายใจได้เลยว่าปลอดสารเคมี

บ่อปลาสวนลุงนิล

ในบ่อปลาของลุงนิลก็จะมีปลาน้ำจืดหลายชนิดมากๆรวมทั้งปลาบึกด้วย ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น เมื่อเดินไปริมๆบ่อก็จะเห็นกล้วยวางอยู่หนึ่งหวีพร้อมรอยแกะไปบางลูก มารู้เอาอีกทีว่าปลาก็กินกล้วยเหมือนกัน และ กล้วยที่วางอยู่ก็ไว้โยนให้ปลากิน กันอย่างเพลินใจ

มังคุดที่ยังไม่สุก

เมื่อเดินไปรอบๆอาคารก็จะพบกับต้นไม้หลายชนิด และที่ผมสนใจเป็นต้นแรกคือมังคุด ซึ่งจะเห็นลูกมังคุดได้อย่างชัดเจน และหยิบจับง่ายเพียงแค่เอื้อมมือเท่านั้นเอง

หมูหลุมวัยรุ่น

นี่เป็นคอกหมูหลุมที่ผมเดินมาสำรวจตามกลิ่นจางๆ ที่บอกว่ากลิ่นจางๆก็คือกลิ่นขี้หมูซึ่งจางเอามาก เพราะเขามีกรรมวิธีที่ช่วยลดกลิ่นนั่นเอง จากรูปก็จะเห็นหมูวัยรุ่นที่รุมกันกินอาหารในจุดเดียวกันอยู่

หมูเด็กร่วม 30 ตัว

ข้างๆก็จะมีหลุมหมูเด็กอยู่ครับ น่ารักมากๆ รุมกันกินอาหาร วิ่งไล่กัน เห็นแล้วสงสารไม่อยากกินหมูหันอีกเลย เพราะมันน่ารักมาก เวลาผมเดินไปก็จะมีหมูมามองๆครับ อยากเลี้ยงหมูขึ้นมาทันที แต่เขาเล่าให้ฟังว่า ลูกลุงนิลแกก็เคยเลี้ยง และมันก็น่ารักและเชื่องมาก แต่มันก็โตไวเหลือเกิน จะฆ่าหรือขายก็สงสารและผูกพันทำไม่ลง สุดท้ายมันก็ถูกรถชนตายไป เพราะความเชื่องเดินตามเจ้าของ ของมัน น่าเศร้าจริงๆ หมูที่โตแล้ว ตัวใหญ่มากๆครับ หมาที่ว่าตัวใหญ่ๆยังเทียบไม่ติด

ลุงนิลทักทาย

หลังจากที่ปล่อยให้สมาชิกตนคอเดียวกัน เดินสำรวจสถานที่อยู่พักหนึ่ง แล้วก็จะมาทักทายและพูดคุยกับลุงนิลอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่ง โดยที่จะมีการแนะนำส่วนต่างๆของสวนและกิจกรรมที่เราจะทำกันในช่วง 3 วันนี้ด้วย

ทุเรียนหล่น

หลังจากพูดคุยทักทายกันเรียบร้อยแล้วลุงนิลก็จะส่งต่อหน้าที่แนะนำสถานที่รอบๆให้กับพี่เจี๊ยบ ซึ่งเป็นลูกสาวลุงนิลได้พาเราเดินชมส่วนต่างๆของสวน พี่เจี๊ยบเป็นคนพูดเก่ง และมีร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะ ตลอดเวลาที่บรรยาย ทำให้มีความผ่อนคลายกันมากขึ้น จากรูปเป็นทุเรียนที่หล่นลงมาจากต้น แม้ว่าจะเป็นลูกเล็กแต่หนามก็ยังแข็งและดูอันตรายอยู่เหมือนเดิม หากมองขึ้นไปก็จะพบทุเรียนอยู่บนหัวในบางครั้ง

แปลงปลูกข้าว

เดินต่อมาเราก็จะเจอแปลงสาธิตการปลูกข้าว ซึ่งจะอยู่ด้านหน้าของสวนลุงนิล เลยรอบๆก็จะมีฟักทอง และฟักอยู่เต็มไปหมด ถ้าสังเกตุดูก็จะพบ ผลที่ใหญ่พอจะกินได้ซ่อนๆอยู่เลยทีเดียว

มะเขือ?

มะเขือนี้ใหญ่มากๆ ใหญ่กว่ากำปั้นผมเสียอีก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าอะไร แต่มันใหญ่ขนาดนี้ ก็คงจะเป็นมะเขือเปาะยักษ์

ทุเรียนลูกใหญ่

เดินๆต่อเข้ามาในสวนด้านในก็จะพบกับทุเรียนครับ อยู่ในระดับสายตา ใกล้พอที่จะเก็บได้ และใกล้พอที่ผมจะเดินเอาหัวไปชนได้เหมือนกัน ตัวผมเองเพิ่งเคยสำผัสทุเรียนจากต้นในระยะประชิดขนาดนี้ และรอบๆสวนก็ยังมีต้นทุเรียนอีกมากมายเลยทีเดียว

มะละกอที่จะมีบ้างระหว่างทาง

กล้วยเล็บมือนาง มีทั่วไปทั้งสวน

กระท้อนที่มีกิ่งโน้มลงมาให้เด็ดกินได้ง่ายๆ

ลูกหมูอายุ 12 วัน

เดินต่อไปก็จะพบกับเล้าหมูซึ่งจากรูปที่ถ่ายนี้เป็นลูกหมูที่คลอดเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม ที่ผ่านมา ตัวเล็กน่ารักและซนมากๆ เวลาหมูสั่นหางไปมา พี่เขาบอกว่านั่นคืออาการที่บ่งบอกว่าหมูสุขภาพดีครับ จากในรูปเป็นลูกหมูที่ตัดหางและทำหมันแล้ว เหตุที่ตัดหางก็เพราะจะได้ไม่สกปรกและสะสมเชื้อโรค และเหตุที่ต้องทำหมันเนื่องมาจากรสชาติของหมู

ลุงนิลลงมือปอกทุเรียน

เมื่อเราเดินสำรวจสวนและพูดคุยกันเป็นที่เรียบร้อยก็มาถึงเวลาทานข้าวเย็น กับข้าวเป็นอาหารพื้นบ้าน ที่มีทีเด็ดอยู่ที่ยอดผักเหลียงผัดไข่ และน้ำพริกกะปิ ส่วนใหญ่เป็นอาหารที่ทำมาจากพืชผักในสวนของลุงนิลนั่นเอง และฝีมือการทำอาหารของบ้านลุงนิลก็อร่อยใช้ได้เลย อาจเพราะเนื่องจากลุงนิลแกเคยเป็นพ่อครัวมาก่อนนั่นเอง หลังกินอาหารเสร็จเราก็จะพบกับของดีสวนลุงนิล นั่นคือทุเรียน ลุงนิลลงมือปอกทุเรียน ไปเรื่อยๆ ลูกต่อลูก อย่างไม่หยุดยั้งเพื่อให้เราทุกคนได้พบกับความอร่อยกันอย่างเต็มที่ มีทั้งก้านยาว และหมอนทอง ตัวผมเองเพิ่งได้กินก้านยาวเป็นครั้งแรก และพบว่ามันช่างหอมหวานมันเอามากๆ จนแทบจะลืมหมอนทองเลยทีเดียว

เปลือกทุเรียนจำนวนมากที่เก็บไม่หมดซักที เพราะลุงนิลแกปอกไม่หยุด

แยกย้ายกันนอน

เต๊นที่ผมนอน

หลังจากกินทุเรียนกันอย่างอิ่มหนำสำราญกันแล้ว สมาชิกตนคอเดียวกันก็ทยอยกันอาบน้ำและเข้าที่พักของแต่ละคน โดยจะมีแยกไปนอนบ้านบ้าง บ้านดินบ้าง และผมเองก็เลือกที่จะนอนเต๊น เพราะชอบอยู่แล้ว โดยจะกางเต๊นกันที่ โรงเรือนกลางกันเลย เพื่อความสะดวก

แมวขี้อ้อน

แมวตัวนี้ขี้อ้อนมากๆครับ เดินไปเดินมารอบๆคนตลอดเลย ก่อนนอน คุณป้าบ้านลุงนิลเขาบอกว่าแมวตัวนี้ชอบมานอนด้วย ครับตอนแรกผมก็คิดว่าป้าแกพูดเล่นๆ เอาเข้าจริงตอนผมเปิดเต๊นเก็บของมันก็มุดเข้าไปซะแล้ว พร้อมขดตัวเตรียมนอนอย่างสงบเสงี่ยม แต่คงไม่ไหวละครับ ผมก็แพ้ขนแมวอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่แพ้นี่ว่าจะเอามาเป็นหมอนเพิ่มซะหน่อย ก็เลยต้องจับมันออกไปครับ แต่ตัวนี้ไม่ธรรมดา จับออกแล้วก็มุดเข้ามาใหม่ ขนาดที่ว่ารูปซิปปิดแล้วก็ยังเอาขามาเขี่ยจะเปิดให้ได้เลยทีเดียว แต่ไม่นานนักมันก็เดินจากไป ได้ข่าวว่ามันไปนอนข้างๆเต๊นคนอื่นอีกทีครับ และวันนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้

13 มิถุนายน 2552 สำรวจและเรียนรู้พืชคอนโด 9 ชั้น ตามแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงและ ฐานเรียนรู้ในจุดต่างๆ

ลุงนิลตื่นมาทำอาหารเช้าให้

ตื่นเช้ามากับอากาศสดใสตอนตี 5 ครับไม่มีไก่ร้อง แต่มีเสียงทำครัว ผมตื่นขึ้นมาและเดินไปทางครัวก็พบกับลุงนิลที่กำลังทำอาหารเช้าให้กับพวกเรา อยู่ ซึ่งเมนูอาหารเช้าวันนี้ก็คือ ข้าวต้มทรงเครื่องปลาหมึก โดยจะจัดแยกกันให้เติมกันเองตามสะดวก จะตักข้าวเท่าไหร่ จะเติมปลาหมึกเท่าไหร่เครื่องปรุงอย่างไหนก็ตามสบาย แต่ที่เด็ดคือลุงนิลเขาใช้ส้มจี๊ดแทนมะนาว เพราะมีความเปรี้ยวมากและน้ำเยอะมาก ผมลองไปบีบส้มจี๊ดที่สวนดูครับ อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง ปรากฏว่าน้ำมันพุ่งออกมาเยอะมากเหมือนกับว่าทั้งลูกนั้นเป็นน้ำส้มยังไงอย่างนั้น

หมูเด็กนอนก่าย

และผมก็ได้เดินดูไปต่อรอบและนึกขึ้นได้ว่า เสียงมันเงียบๆก็เลยเดินไปดูที่หมูหลุม ก็พบว่าเหล่าหมูเด็กนอนกันหลับปุ๋ยแถมนอนทับๆกันด้วย สงสัยว่าจะหนาว ดูแล้วน่ารักดี

เห็ดขึ้น

เดินๆต่อไปแถวๆนาข้าวก็จะพบว่ามีเห็ดขึ้นทั้งๆที่เมื่อวานเรายังเดินเหยียบกันอยู่เลย (ตอนที่เดินครั้งแรกไม่มีเห็ด ) และยังสามารถขึ้นได้ในเวลาที่เร็วมากๆ แต่ดูเหมือนเห็ดนี้จะกินไม่ได้นะ หน้าตาไม่คุ้นเลย

หญ้าเบญจรงค์

เมื่อวานมีการพูดถึงหญ้าเบญจรงค์กันอยู่ในระหว่างเดินไปในสวน ตัวผมเองก็สงสัยว่าหน้าตาเป็นอย่างไร เช้านี้เลยไปร่วมดูการเก็บผักของพี่ๆสมาชิก ถ้าให้ผมหาว่าหญ้าเบญจรงค์อยู่ที่ไหนในสวน คงใช้เวลานานมากๆกว่าจะหาพบเพราะผมไม่คิดเลยว่า พืชที่มีคำว่าหญ้าขึ้นต้นจะมีรูปร่างเป็นแบบนี้ อาจะเพราะผมยึดติดกับคำว่าหญ้าในอดีตก็เป็นได้

ท้องฟ้าสดใสยามเช้า

พอเวลาสายๆหน่อย เหล่าสมาชิกตนคอเดียวกันก็ตื่นขึ้นมากันหมดแล้ว และพร้อมที่จะดำเนินกิจกรรมสำหรับวันนี้ สำหรับอากาศตอนเช้า ช่างสดชื่นแม้จะมีแดดออกบ้างแล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนเมฆจะลอยอยู่สูงเหลือเกิน น่าจะไม่มีฝนตก

ลุงนิลบรรยาย

เมื่อทุกคนมารวมตัวกัน ลุงนิลได้เริ่มบรรยายเกี่ยวกับพืชคอนโด 9 ชั้น และฐานเรียนรู้ต่างๆที่เราจะได้พบเจอในวันนี้ แต่เมื่อวานเราได้เดินดูสวนกันมาบ้างแล้ว สำหรับวันนี้ก็ได้ใช้เวลาน้อยลง สำหรับในส่วนนี้เพื่อให้เวลากับการเรียนรู้ส่วนอื่นๆ

จำปาดะ มีลักษณะ คล้ายขนุน

เดินๆตามเข้าไปลุงนิลก็จะแนะนำพืชต่างๆในสวนของลุงนิล ซึ่งจากในรูปคือต้นจำปาดะ ถ้าให้ผมบอกมันก็คือขนุน แต่จริงๆคือมันไม่ใช่ขนุน มันคือจำปาดะ ซึ่งมีลักษณะคล้ายขนุนเอามากๆ ลุงนิลได้สอยลูกที่สุกมาแบ่งให้พวกเราได้กินกัน ผมเองก็ได้ลองกับเขาอยู่ชิ้นหนึ่ง ซึ่งรสชาติก็เหมือนจะหวานหอมละมุนกว่าขนุนบ้างนะครับ

ฐานการเรียนรู้ คนเอาถ่าน

พอจบพืชคอนโด 9 ชั้นก็จะมาต่อกันที่ ฐานการเรียนรู้ คนเอาถ่าน ซึ่งจะสอนเกี่ยวกับการเผาถ่านไม้ เพื่อให้ได้มาซึ่งน้ำส้มควันไม้ และถ่านไม้ที่เป็นคาบอนที่บริสุทธิ์ น้ำส้มควันไม้ใช้สำหรับ ต้านเชื้อราและกันแมลงศัตรูพืช โดยจะมีวิธีใช้หลากหลาย ตามวัตถุประสงค์ของการใช้งาน

น้ำส้มควันไม้

น้ำส้มควันไม้ที่กลั่นตัวจากการควบแน่นของควันไม้ที่หยดลงมาทีละหยดนี้ สามารถทำประโยชน์ได้มากมาย ถ้าเอาไปขายก็สามารถสร้างรายได้อีกทางหนึ่ง สำหรับปริมาณของน้ำส้มควันไม้นั้นขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำและความชื้นในไม้หรือผลไม้ที่นำมาทำถ่านไม้นั่นเอง ส่วนเรื่องคุณภาพของน้ำส้มควันไม้ก็น่าจะมาจากชนิดของไม้อันนี้ผมไม่แน่ใจนัก ถ้าใครสงสัยอาจจะถามจาก พี่ google ได้

ออกเดินทางอีกครั้ง

เมื่อจบฐานการเรียนรู้ เราก็จะออกเดินทางอีกครั้ง โดยรถของสวนลุงนิลไปเยี่ยมชมไร่มังคุดของพี่เจี๊ยบและแวะไปที่เกาะพิทักษ์

ฟ้าใสอากาศดี แต่ดูเหมือนมีเมฆมาก

เกาะพิทักษ์

เกาะแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากฝั่งนัก ถ้าน้ำลดก็จะสามารถเดินไปถึงเกาะได้เลย ตอนที่ผมไปนี่ก็สามารถเดินได้ เพราะน้ำแค่เข่าของผมเท่านั้นเอง ในเกาะจะมีบ้านอยู่ประมาณ 40 หลังคาเรือน โดยมีตำนานหลายๆอย่างเกี่ยวกับเกาะนี้ ลองไปค้นหาข้อมูลกันต่อได้

น้ำทะเลใส แต่ก็ดูเหมือนจะมีเลนก่อนทราย

ทะเลแถบนี้ของชุมพรจะเป็นทะเลที่มีเลนหรือโคลนอยู่มาก การเดินทุกก้าวผมต้องระวังลื่นพอสมควร ผมได้ลองขุดลงไปในทะเลก็พบกับทรายอยู่บ้างเหมือนกัน จึงดูเหมือนว่าจะไม่สะดวกแก่การเล่นน้ำเท่าไหร่นักสำหรับพื้นที่ใกล้ๆเกาะพิทักษ์

ส้มโอผลใหญ่

เงาะต้นใหญ่

ลองกอง

เดินมาเจอส้มโอ แต่ก็ไม่ได้กินเพราะมันแกะยาก เลยมาเจอะเอาต้นเงาะที่อยู่ในระดับสายตาหยิบง่ายกินง่ายก็ขอลองกันหน่อย สดๆจากต้น ไม่ใช้สารเคมี กินได้อย่างสบายใจมากๆ เขาบอกว่าการเก็บเงาะที่ดีต้องดึงหักเอาทั้งกิ่ง เพราะมันจะได้แตกกิ่งใหม่เลย ถ้าเด็ดทีละลูกมันจะไม่แตกกิ่งใหม่ แต่ผมว่าเด็ดทีละลูกนี่มันสนุกดีจริง เดินเข้าไปในสวนก็จะพบกับลองกองซึ่งก็ได้ลองชิมอีกเหมือนกัน แต่สิ่งที่เราจะเข้ามาก็คือสวนมังคุด

ใต้ต้นมังคุด

ต้นมังคุดจะมีกิ่งแทบจะเลียบพื้น สามารถเดินเข้ามาดูภายในต้นได้ วันนี้พี่เจี๊ยบพาเรามาสอยมังคุดกันสดๆจากต้นเลยทีเดียว มีหล่นตามพื้นใหม่ๆก็พอเก็บกินได้บ้าง รสชาติหวานจริงๆ สำหรับมังคุดสดใหม่ และพี่วัน สมาชิกตนคอเดียวกันได้สอนให้ผมปอกมังคุดแบบไม่เลอะมือ อีกด้วย ถือเป็นความรู้ใหม่จริงๆ

ตลาดซื้อขายผลไม้

ที่นี่จะมีรถเข้าออก และพ่อค้าคนกลางคอยมาดักรอซื้อของแบบเหมากันทีเดียวเป็นคันรถ ตอนแรกว่ากันว่าจะมาซื้อผลไม้กันที่นี่ แต่ระหว่างทางลุงนิลแกก็ได้เหมากับแม่ค้าที่แกรู้จักที่ขับรถผ่านระหว่างทางมาบ้างแล้ว และก็มีผลไม้จากไร่ของพี่เจี๊ยบที่เก็บมาเพิ่มอีก ก็เลยตัดสินใจว่าจะกลับไปที่สวนกัน

ผลไม้หลากชนิด

สำหรับใครที่ต้องการซื้อผลไม้ไปฝากที่บ้าน ลุงนิลแกก็จัดไว้ให้เลยที่สวน เลือกเองชั่งเองใส่ถุงเอง แกแค่รับเงินพอ ทุกคนเลยสนุกกับการเลือกสรร ผลไม้ภายใต้คำแนะนำของสวนลุงนิล ผลไม้ก็จะมี มังคุด เงาะ ทุเรียน และผักคือ สตอ สำหรับกล้วยนี่แกให้ถือกลับบ้านไปคนละเครือ ( 1 เครือ มีหลายหวี ) แต่ผมไม่ได้หยิบติดมาเพราะคิดว่าคงจะกินไม่ทันแน่ๆ

บรรยากาศยามค่ำภายในสวนลุงนิล

ลูกหมูกับแม่หมู

พูดคุยแลกเปลี่ยนกับลุงนิล

ช่วงค่ำๆถึงดึกก็จะมีการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องต้นไม้และการปลูกต้นไม้ มีการแลกเปลี่ยนความรู้กันค่อนข้างมาก สำหรับผมซึ่งไม่รู้อะไรเลย ถือว่าเป็นข้อมูลที่สำคัญเอามาก สำหรับอนาคต เป็นโอกาสที่ดีมากที่ผมได้พบกับพี่ๆเกษตรกรที่มีความรู้มากมาย พอคุยกันจนดึกเราก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน สำหรับวันนี้

14 มิถุนายน 2552 พูดคุย แลกเปลี่ยน เก็บของ บอกลา กลับบ้าน

วันนี้เป็นวันสุดท้ายสำหรับการเรียนรู้วิถีแห่งความพอเพียง กับ ลุงนิลคนของความสุข แล้วสมาชิกตนคอเดียวกันก็จะมาแลกเปลี่ยนสิ่งดีๆที่ได้รับและให้กันจากสวนลุงนิลและระหว่างเพื่อนสมาชิกด้วยกัน

แลกเปลี่ยนเรียนรู้แสดงความคิดเห็น

ลาลุงนิลและถ่ายรูป

ทีมงานทีวีบูรพา และลุงนิล

สมาชิกสวนลุงนิลและผมเอง

หลังจากที่เรามาเรียนรู้กันสามวันก็ถึงเวลาแล้วที่เราต้องกลับกัน จึงได้มีการถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระรึกไว้ แต่ผมลืมเอากล้องไปให้ตอนเขาถ่ายหมู่ซะได้นี่ มัวแต่ตั้งท่าหามุม จากรูปข้างบนก็เป็นสมาชิกสวนลุงนิล ที่คอยให้ความรู้ ความสะดวก และความสบายใจ แก่พวกเรา ต้องขอขอบคุณจริงๆ

หลังจากเดินทางออกจากสวนลุงนิลแล้ว สมาชิกตนคอเดียวกันได้มีการพูดคุยกันในรถถึงการรวมกลุ่มและขยายผลถึงสิ่งที่พวกเราได้รับกันมาให้ส่งไปถึงคนที่ไม่ได้มา ไม่ได้รับรู้ ไม่เคยพบเห็น ให้ได้มา ให้ได้รับรู้ ให้ได้พบเห็นถึงแนวคิดที่จะเป็นทางหนึ่งในทางออกของปัญหาหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในโลกปัจจุบันได้

สำหรับผมก็คงต้องนำพาสิ่งที่ได้รับไปขยายผลต่อไป อาจจะหนึ่งปี สิบปี หรือยี่สิบปี แต่ผมคิดว่าผมคงเป็นหนึ่งในผู้ร่วมกระจายแนวคิดแห่งความพอเพียงได้เช่นกัน โดยที่ผมจะต้องเริ่มใช้ชีวิตให้เข้าสู่ความพอเพียง ให้มากยิ่งขึ้น

สวัสดี