เมื่อวานก่อน ได้มีโอกาสไปวัดกับแม่พี่และญาติๆ นานแล้วที่ผมไม่ได้เข้าวัด ครั้งนี้พี่สาวจะไปทำสังฆทาน เพื่อความสุขใจและผมก็ติดไปด้วย
เริ่มต้นจากความลังเลเมื่อแม่มาชวนว่าว่างไหม จะไปทำบุญกันผมก็คิดอยู่สักพักแล้วก็ตอบว่าไป ที่ไปเพราะอยากไปเจอกับญาติๆ ส่วนบุญที่อาจจะได้มานั้นขอยกให้ญาติๆทั้งหมด เพราะผมมักน้อยครับ เอาเป็นว่าเรื่องของการทำบุญและเรื่องวัดเป็นเรื่องรองของตอนนี้แล้วกันนะ ส่วนเรื่องหลักๆก็คือเรื่องแมวๆนี่แหละ
เริ่มต้นจากการไปวัดแถวๆบางศรีเมือง เพราะบ้านป้าอยู่แถวนั้น ไปถึงก็เจอแมวนอนอยู่บนร่องระบายน้ำที่แห้งขอด ที่มันนอนตรงนั้นก็คงจะเย็นแมว
แมวตัวนี้นอนนิ่งเลยครับ ขนาดว่าเอานิ้วไปแหย่หูมันเล่น มันยังเฉย สมกับเป็นแมววัดที่ชินชากับการพบปะผู้คนก็เป็นได้ ไม่เหมือนกับจุ๊บที่เจอคนแปลกหน้าแล้วมักจะวิ่งหนีไปเป็นประจำ
มาอีกตัวเป็นแมวที่วัดสังฆทาน ตัวนี้สวยดีแต่หลบอยู่ใต้ม้าหินไม่ยอมออกมา ดูท่าจะไม่ยอมเล่นด้วยเสียด้วย มันคงเบื่อแบบแมวๆแหละนะ คนเยอะแมวก็คงมึนๆเมาๆเป็นเหมือนกัน ตัวนี้เป็นตัวที่เจอตัวที่สองของวันนี้
ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยเล่นกับคนเท่าไรนักแต่ก็ไม่ได้หนี หรือไม่ได้เดินจากไปไหน ยังหลบแดดวนๆอยู่แถวม้าหิน ไม่เหมือนกับจุ๊บที่เจอคนแปลกหน้าแล้วมักจะวิ่งหนีไปเป็นประจำ
มาตัวที่สามเป็นแมวบ้านป้าชื่อปุ๊กกี้ ปุ๊กกี้เป็นแมวหนุ่มหน้าตาดูเกเร ดูจากรูปจะเป็นตอนที่มันขู่หมาอีกตัวที่เลี้ยงไว้ในบ้านเดียวกัน ประมาณว่าหมาแมวไม่ถูกกัน แต่หมาก็ไม่ได้ทำอะไรแมวนะครับ มันมองแล้วก็งงๆแบบหมาๆ ส่วนแมวก็ขู่เอาท่าไปอย่างนั้นเอง
ตัวนี้มีคลิปเพิ่มด้วย เนื่องจากเป็นแมวหนุ่ม ยังเลยเล่นได้อยู่เลยถ่ายมาให้ดูกันนะ
เล่นซะลืมหมาไปเลย ไม่เหมือนกับจุ๊บที่เจอคนแปลกหน้าแล้วมักจะวิ่งหนีไปเป็นประจำ…
สุดท้ายดูแมววัดแมวบ้านอื่นมาหมดวันแล้วกลับมาดูแมวบ้านตัวเองว่าเป็นยังไงบ้างก็พบว่า..
ยังอยู่ดีมีสุขเป็นปกติ ยังกลัวคนเหมือนเดิม แต่เลิกกลัวเวลาหิว ความกล้ามาเยือน นี่แหละจุ๊บบ้านเรา
สวัสดี