ภาพเก่าๆ

วันนี้ตื่นตามปกติที่จะต้องเปิดประตูบ้านออกไปเพื่อที่จะรับบรรยากาศหน้าบ้านบ้าง วันนี้เป็นวันที่ตื่นสายพอสมควรนั่นคือ 10 โมงเช้า บรรยากาศและไอน้ำยามเช้ามันคงหายไปหมดแล้ว แต่ก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง…

…ผมเดินเข้าบ้านมาและปิดประตูมุ้งลวด หันหลังกลับไปได้ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสียงร้องที่ไม่ค่อยออกมาจากลำคอ เสียงของแมวจุ๊บ

จุ๊บหิวข้าวแต่เช้า เลยมาทักทายกันหลังจากผมเปิดประตู สิ่งที่มันต้องการคงมีแค่ปลาทูอย่างเดียวเท่านั้น ตอนนี้มันเป็นรูปแบบไปแล้ว

“เปิดประตู

จุ๊บเดินมา

ให้ปลาทู”

เป็นแบบนี้ทุกๆวัน หรือไม่ก็ทุกวันที่ผมเปิดประตูบ้านมาในจังหวะที่มันอยู่แถวนั้นล่ะนะ จริงๆแล้วมันคงอยู่แถวๆนั้นทั้งวัน เพราะเปิดมาทีไรมีโอกาสเจอมันเดินเข้ามาหามากกว่า 75 % นานๆทีถึงจะไม่เจอ เพราะฉะนั้นเวลาที่ผมซื้อปลาทูก็จะซื้อมาทีละ สิบกว่าตัว เผื่อไว้หลายๆวันเลย

จริงๆแล้วถ้าวันไหนเปิดประตูไปแล้วไม่เจอมันก็อดห่วงไม่ได้เหมือนกันว่ามันจะไปเที่ยวไหน ถ้าวันไหนเปิดไปแล้วเจอจานอาหารที่เทอาหารเม็ดไว้แล้วก็ไม่เป็นไร แต่บางทีไม่มีอาหารแล้วมันไม่มาก็แปลกอยู่ เคยเจออยู่ทีสองทีคือเปิดประตูแล้วมันนอนอยู่ ต้องเปิดกันถึงสองรอบมันถึงจะมา

….รอบแรกเปิดให้ได้ยินเสียงเพื่อปลุกมารอในตำแหน่งที่เหมาะสม

……… รอบสองเปิดเพื่อให้ได้ยินเสียงประตูเพื่อให้เดินเข้ามาขอปลาทู

ยังไงปลาทูก็ดูจะอร่อยกว่าอาหารเม็ดละนะ จริงๆมันก็กินอาหารเม็ดมาหลายปีแล้วคงจะเบื่อ ถึงแม้ว่าเขาจะทำรสอะไรมาเยอะๆก็ตาม แต่แมวก็ยังต้องกินรสนั้นๆจนหมดถุงก่อนที่จะได้กินอีกรสอยู่ดี ถ้าเป็นเราก็คงต้องกินกระเพราหมูกรอบ 30 จานแล้วถึงเปลี่ยนไปกินก๋วยเตี๋ยวได้ ถึงจะชอบแค่ไหนมันก็ต้องเบื่อกันมั่งล่ะงานนี้ อะไรที่มันซ้ำๆไม่เปลี่ยนแปลงเลยมันก็น่าเบื่อ

แมวมันก็คงเบื่อ…แล้วถ้ามันเบื่อปลาทูแล้วมันจะไปกินอะไรหนอ~

สวัสดี