สัตว์เลี้ยงดั่งลูกรัก

วันนี้ไปซื้อของที่ห้างหนึ่ง ก็เป็นห้างที่เขาเอาสัตว์เลี้ยงกันมาเยอะ ส่วนใหญ่ก็เป็นหมาละนะ

เห็นตั้งแต่คนที่เอาหมามาเดินเล่น เอาหมาใส่รถเข็น เอาหมามาอุ้มไว้บนตัก

ผมเห็นแล้วก็รู้สึก….จะว่าสงสารก็สงสาร ที่เขาขยันสร้างกรรมที่ผูกพันไว้กับสัตว์ ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ตาม สิ่งเหล่านั้นจะกลับมาผูกพันกับเราไม่รู้จบ

สัตว์นั้นคือเดรัจฉาน มีภูมิธรรมต่ำมาก ถึงจะเคยเป็นคนก็ต่ำจนเป็นสัตว์ได้นั่นแหละ นั่นหมายถึงเขาเหล่านั้นก็จะวนเวียนเจอกับสัตว์เดรัจฉานและคนเดรัจฉานที่พัฒนาขึ้นมาจากสัตว์

โดยเฉพาะรักเหมือนลูกนี่แหละ ตอนมันเป็นหมาก็ดูเหมือนจะน่ารักดี แต่พอมันเปลี่ยนมาเป็นคนแต่ภูมิธรรมเท่าเดิม ปัญญาเท่าเดิม นี่มันจะทุกข์หนักกันเลยทีเดียว คิดดูเถอะ สมัยนี้ก็มีให้เห็นอยู่เยอะ คนที่มีปัญญาเสมือนเดรัจฉานก็มี ต่ำกว่าเดรัจฉานก็มี

คนที่ไปยินดีในการอยู่กับสัตว์ก็หมายถึงจะต้องวนเวียนเจอกับความเป็นสัตว์ไปเรื่อย ๆ อยากเจอกับสัตว์แบบไหนก็คลุกคลีกับสัตว์แบบนั้น ผูกพันมากๆ กลายเป็นสัตว์ด้วยกันเลยก็ได้

ก็พิจารณาเอาว่าคลุกคลีผูกพันด้วยกรรมกับสัตว์เดรัจฉานกับสัตว์ประเสริฐอะไรมันจะทุกข์น้อยกว่ากัน… เพราะทุกข์นี่มันทุกข์แน่ถ้ายังผูก แต่ก็ต้องเลือกผูกหน่อย

ถ้าผูกกับสัตว์เดรัจฉานก็ทุกข์มากหน่อย ผูกกับสัตว์ประเสริฐก็ทุกข์พอจะกล้ำกลืนฝืนทนกันไป แต่ถ้าผูกกับโพธิสัตว์นี่เขาจะพาไปพ้นทุกข์เอานะ ก็ลองพิจารณากันดู อย่าไปผูกพันกับสัตว์เดรัจฉานนักเลย มันจะทุกข์มาก

วิ่งไปเจอตัวเวรตัวกรรม

เอาแล้วไง โกบี เจ้าตูบชื่อดังทำแสบ หายตัวจนนักวิ่งคู่หูต้องประกาศหาวุ่น

วิ่งไปวิ่งมาก็เจอตัวเวรตัวกรรม ว่าแล้วก็ยึดมาเป็นของตน

นักวิ่งคนนี้เขาวิ่งอยู่ดีๆ ก็มีหมามาวิ่งตามไปด้วยกันกว่าสี่สิบกิโล ก็ถูกอกถูกใจหมา เกิดความผูกพันรักใคร่หมาขึ้นมาจนคิดจะเอาไปเลี้ยง

ยังไม่ทันได้พาบินกลับประเทศหมาก็หายไป เขาก็เป็นทุกข์ ร้อนใจ ตามหาหมา

ข่าวนี้แสดงให้เห็นถึง ความไม่รู้จักภัยของความรัก นี่หมาเข้ามาทำดี ทำให้ถูกใจ ก็หลงรักหมา เอามันมาเป็นของตัวของตน นี่หมาของฉันนะ ทั้งๆ ที่หมามันก็เป็นตัวของมันเอง มันหายไปของมันเอง ก็พยายามไปตามหามันกลับมา ไม่ยอมปล่อยมันไป นี่เรียกว่าเราไปยื้อเขาไว้เอง เขาจะไปตามกรรมของเขาแล้วแท้ๆ เราไปดึงเขากลับมาเอง

ไม่ว่าจะหมา คน สัตว์อื่นๆ หรือสิ่งของ คนที่ไม่รู้จักโทษ ก็เข้าไปยึดแบบนี้ เอามันมาเป็นตัวเป็นตนของเรา ทั้งๆที่ตอนแรกมันไม่มี ก็กลับทำให้มันมี ทีนี้พอมันหายไปก็ต้องทุกข์ร้อน ไปแสวงหาให้มันมีอีกครั้ง นี่คือความหลงในอัตตาของคน เป็นอัตตาหยาบๆ คือเอาวัตถุ สิ่งของอื่นๆ เป็นตัวเราของเรา

ซึ่งสุดท้ายเขาก็ต้องทุกข์ เพราะสิ่งเหล่านั้นมันไม่เที่ยง และไม่ใช่ของๆ เขาอย่างแท้จริง แต่เขากลับไปคิดว่า หมามันจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป เป็นของเขาตลอดไป ด้วยความไม่รู้จริงนั่นเอง

ชังก็ช้า รักก็ช้า

วันนี้ออกไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า หลังจากที่ไม่ได้เดินมานาน ระยะทางก็ไม่ไกล ไปกลับ 2 กิโลเมตร พอให้ได้ตื่นตัว

ผมเคยเดินแล้วเจอหมาบ้าง สนใจเราบ้าง ไม่สนใจเราบ้าง มันไม่สนใจเราก็ดี เราก็เดินต่อไป แต่ถ้ามันมาสนใจเรานี่สิ…

หมาที่เข้ามาขู่เรา มาเห่าเรา นี่ผมเคยเจอมาก่อนหน้านี้นิดหน่อย มันก็ตามเห่าเราอยู่นั่นแหละ ที่หนักกว่าคือวิ่งมาดักหน้า 3-4 ตัวแล้วรุมกันเห่า กันไม่ให้เราเดินไปต่อ ซึ่งไม่นานเจ้าของเขาก็มาไล่หมาไป แต่แบบวิ่งมากัดนี่ไม่เคยโดน

วันนี้เจอแบบใหม่ กระดิกหางมาแต่ไกล รู้เลยว่าแบบนี้ไม่กัด ไม่เอา ทำหน้าตาซื่อๆ เดินมาดมเท้าเรา เราก็ลดความเร็วลงเดินช้าๆ จะได้ไม่เตะมัน สักพักมันนึกคึก กระโดดๆ เล่นกับเราต่อ เราก็ไปไม่ได้ เพราะมันก็ดักหน้าเราไว้อีก ก็ต้องหยุดเดินกันนิดหนึ่งรอสบโอกาสแล้วค่อยเดินต่อ

พอเดินต่อไปไม่กี่ก้าว มันเรียกเพื่อนมาอีก เพื่อนมันก็สั่นหางตามมาเลย เรารู้แล้วว่าถ้าเดินช้านี่มันเล่นไม่หยุดแน่ เลยเดินเร็วหนีออกจากมันไป เพราะรู้แล้วว่ามันไม่กัดแน่ๆ

เดินไปก็คิดไป เออเนาะ มีคนชังเรามากเขาก็ดึงให้เราช้า มีคนรักเรามากเขาก็ดึงให้เราช้า ไอ้ชังก็ทนๆไป แต่รักนี่สิ มันมองเห็นยากนะ บางทีเราจะไปติดเมตตาเขามากจนเกินไป จนไม่ทันกิเลสตัวเองก็มี

เพราะชังนี่อาการมันชัด สังเกตุได้ง่าย แต่รักนี่มันเบากว่าบางกว่า แต่มันกัดกินแบบซึมลึก

เช้านี้ก็ได้มาเท่านี้ล่ะครับ

หมาข้างๆบ้าน (เพิ่มเติม)

ที่ว่าเพิ่มเติมในตอนนี้ ไม่ใช่ว่ามีเนื้อหาเพิ่มเติม เพราะจากตอนนั้นถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบ 9 เดือนแล้ว ถือว่านานมากๆทีเดียว

กับตอนเก่าที่เขียนเรื่องเกี่ยวกับ ” หมาข้างบ้าน ” ไว้ มาวันนี้มีอะไรมาเพิ่มเติม?

ไซบีเรียนฮัสกี้

สิ่งที่เพิ่มมาคือหมาเด็กมากมายผมไม่ได้นับว่ามีกี่ตัว แค่คิดว่าอย่างต่ำๆก็สามตัว พอดีว่าเดินไปเฉี่ยวๆไปมันก็ออกมารุมดูผมกันใหญ่ ตอนแรกก็เห่านิดหน่อย ต่อมาก็ค่อยๆมองผม ทุกๆสายตาของทุกตัวมองผม มองไปอย่างนั้น ไม่ได้เห่าไม่ได้ทำอะไร มองเฉยๆเหมือนอยากดู อารมณ์เหมือนไปซาฟารีแล้วเราเปิดกระจกดูสัตว์ มันก็คงตื่นเต้นเหมือนกันที่เห็นผม พาเพื่อนๆน้องๆพี่ๆออกมาดูกันมากมาย

ผมเคยสงสัยว่าหมามันคิดอะไรเวลามันมอง มอง จริงๆแล้วก็สงสัยทุกอย่างแหละไม่ว่า แมว เต่า นก หรือวัว เวลามันมองมา มันคิดอะไร อยากรู้จริงๆ แต่มันก็คงไม่ออกมาเป็นคำพูดอยู่ดีจริงๆก็ต้องรู้สึกกันไปต่างๆนาๆตามใจแต่ละคนนะว่าจะแปลอาการของสัตว์ออกมาเป็นอย่างไร

กลับมาที่บ้านก็มานั่งมองหน้าแมวตัวเองว่ามันเป็นยังไง ก็รู้ทันทีเลยว่ามันหิว นอกจากมันมองมาแล้วยังเอาลิ้นเลียปากแพร่บๆด้วย อย่างแรกที่รู้คือมันหิวแน่ๆแต่หิวแบบไหน อย่างไรนั้น ไม่สามารถรู้ได้เลย

สวัสดี

ประสาแมว

เมื่อวานก่อน ได้มีโอกาสไปวัดกับแม่พี่และญาติๆ นานแล้วที่ผมไม่ได้เข้าวัด ครั้งนี้พี่สาวจะไปทำสังฆทาน เพื่อความสุขใจและผมก็ติดไปด้วย

เริ่มต้นจากความลังเลเมื่อแม่มาชวนว่าว่างไหม จะไปทำบุญกันผมก็คิดอยู่สักพักแล้วก็ตอบว่าไป ที่ไปเพราะอยากไปเจอกับญาติๆ ส่วนบุญที่อาจจะได้มานั้นขอยกให้ญาติๆทั้งหมด เพราะผมมักน้อยครับ เอาเป็นว่าเรื่องของการทำบุญและเรื่องวัดเป็นเรื่องรองของตอนนี้แล้วกันนะ ส่วนเรื่องหลักๆก็คือเรื่องแมวๆนี่แหละ

เริ่มต้นจากการไปวัดแถวๆบางศรีเมือง เพราะบ้านป้าอยู่แถวนั้น ไปถึงก็เจอแมวนอนอยู่บนร่องระบายน้ำที่แห้งขอด ที่มันนอนตรงนั้นก็คงจะเย็นแมว

cat-in-mood-1-orange-brown

แมวตัวนี้นอนนิ่งเลยครับ ขนาดว่าเอานิ้วไปแหย่หูมันเล่น มันยังเฉย สมกับเป็นแมววัดที่ชินชากับการพบปะผู้คนก็เป็นได้ ไม่เหมือนกับจุ๊บที่เจอคนแปลกหน้าแล้วมักจะวิ่งหนีไปเป็นประจำ

มาอีกตัวเป็นแมวที่วัดสังฆทาน ตัวนี้สวยดีแต่หลบอยู่ใต้ม้าหินไม่ยอมออกมา ดูท่าจะไม่ยอมเล่นด้วยเสียด้วย มันคงเบื่อแบบแมวๆแหละนะ คนเยอะแมวก็คงมึนๆเมาๆเป็นเหมือนกัน ตัวนี้เป็นตัวที่เจอตัวที่สองของวันนี้

cat-in-mood-2-brown

ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยเล่นกับคนเท่าไรนักแต่ก็ไม่ได้หนี หรือไม่ได้เดินจากไปไหน ยังหลบแดดวนๆอยู่แถวม้าหิน ไม่เหมือนกับจุ๊บที่เจอคนแปลกหน้าแล้วมักจะวิ่งหนีไปเป็นประจำ

มาตัวที่สามเป็นแมวบ้านป้าชื่อปุ๊กกี้ ปุ๊กกี้เป็นแมวหนุ่มหน้าตาดูเกเร ดูจากรูปจะเป็นตอนที่มันขู่หมาอีกตัวที่เลี้ยงไว้ในบ้านเดียวกัน ประมาณว่าหมาแมวไม่ถูกกัน แต่หมาก็ไม่ได้ทำอะไรแมวนะครับ มันมองแล้วก็งงๆแบบหมาๆ ส่วนแมวก็ขู่เอาท่าไปอย่างนั้นเอง

cat-in-mood-3-pookky

ตัวนี้มีคลิปเพิ่มด้วย เนื่องจากเป็นแมวหนุ่ม ยังเลยเล่นได้อยู่เลยถ่ายมาให้ดูกันนะ

เล่นซะลืมหมาไปเลย ไม่เหมือนกับจุ๊บที่เจอคนแปลกหน้าแล้วมักจะวิ่งหนีไปเป็นประจำ…

สุดท้ายดูแมววัดแมวบ้านอื่นมาหมดวันแล้วกลับมาดูแมวบ้านตัวเองว่าเป็นยังไงบ้างก็พบว่า..

cat-in-mood-4-jub

ยังอยู่ดีมีสุขเป็นปกติ ยังกลัวคนเหมือนเดิม แต่เลิกกลัวเวลาหิว ความกล้ามาเยือน นี่แหละจุ๊บบ้านเรา

สวัสดี

หมาข้างบ้าน

ดูแมวในบ้านกันมาก็เยอะแล้ว คราวนี้มาดูหมาข้างบ้านกันดีกว่า…

thedognextdoor

สองตัวนี้อยู่แถวๆบ้านผมเองครับ เดินข้ามถนนไปหน่อยก็เจอบ้านที่เลี้ยงหมาครับ ผมชอบเดินไปดู ดูๆใกล้แล้วไอ้ไซบีเรียน ฮัสกี้ นี้หน้ามันก็ตลกอยู่ไม่น้อย แต่ก่อนเคยคิดว่ามันเป็นหมาเท่ห์ แต่สองตัวนี้มันตลกจริงๆ

แรกๆเดินไปหาก็เห่าๆหน่อยแหละครับ หลังๆเริ่มไม่เห่า ไม่รู้ว่าจะทำให้ผมตายใจรึเปล่า แต่มันก็ดูไม่เป็นมิตรเท่าโกลเดนละนะ

คราวนี้ลองเดินไปดูๆตอนแรกมันก็นอนเล่นๆกันอยู่ เห็นผมคงนึกว่าอาหารเลยวิ่งมากันใหญ่ พยายามจะเอาหัวลอดรั้วมา แต่ตัวก็ใหญ่ลอดได้แต่หัวนั่นแหละ มองๆไปก็เห็นมันสั่นหางดิ๊กๆเลย แต่ก็ไม่กล้าไปจับมันหรอกนะครับ ยังเกรงใจอยู่ แต่ดูจากอาการของมันก็พอรู้เลยว่า …อ่อ นี่มันหมาเหงานี่เอง ตัวซ้ายหน้าตาเกเรนิดหน่อย แต่ตัวขวานี่หน้าตาท่าทางเหมือนพยายามเป็นมิตรสุดๆ แต่ผมไม่หลงกลมันหรอกครับ ยื่นมือไปมันอาจจะงับมือผมเป็นของว่างก็ได้

แต่จะว่าไปพันธุ์นี้มันก็ไม่น่ากลัวเท่าบางแก้วละนะ ท่าทางไม่เป็นมิตรสุดๆเลย ผมเองไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องหมาหรอกครับ ฟังๆเขาพูดเอา เห็นมากับตาตัวเองบ้างก็นิดหน่อย เอาเป็นว่าสองตัวนี้ดูน่ารักดีก็เลยถ่ายรูปมาเขียนถึงแล้วกัน

สวัสดี