การไม่กินเนื้อสัตว์ ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับการฆ่าและคนบาป ทำไมจึงไม่เลิกกินเสียล่ะ?

บุรุษผู้เป็นบัณฑิต พึงละเว้นบาปทั้งหลายในสัตว์โลก เหมือนบุรุษผู้มีจักษุ เมื่อทางอื่นที่จะก้าวไปมีอยู่ ย่อมหลีกที่อันไม่ราบเรียบเสียฉะนั้น ฯ (พระไตรปิฎก เล่ม 25 สุปปพุทธกุฏฐิสูตร ข้อ 112)

อ่านเจอพระสูตรนี้คิดว่าน่าจะช่วยให้หลายคนทำใจในใจได้ ถ้าอยากเจริญ อยากบรรลุธรรม อยากเป็นประโยชน์ต่อสัตว์โลก … ต่อให้ไม่อยากก็ได้ แค่ใช้ชีวิตไม่ให้ไม่เป็นโทษภัยต่อสัตว์อื่นก็พอ

พระพุทธเจ้าท่านก็สอนให้เราละเว้นบาป เหมือนคนมีปัญญา รู้เห็นอยู่ว่าสิ่งที่กำลังจะกินอยู่นั้น มันก่อบาป ก่อโรค เป็นทั้งห่วงโซ่อุปทานในวงจรบาป เป็นทั้งอาหารก่อโรคภัยในตนเอง บัณฑิตเห็นดังนั้นแล้ว ก็ไม่ไปทำอย่างนั้นให้มันลำบากหรอก ก็เหมือนมันมีทางให้เลือกเดิน ทางรกกับทางเรียบ ๆ เราก็ไปทางเรียบสิ จะไปทางรกทำไมให้มันลำบาก

ทางอื่นในการดำรงชีวิตนอกจากกินเนื้อสัตว์ยังมีอยู่ แล้วจะไปกินทำไมให้มันลำบากตัวเอง เบียดเบียนสัตว์อื่น

บัณฑิตหรือผู้รู้นี่เขาเห็นแล้วว่ามีทางเลือกที่ดีกว่ากินเนื้อสัตว์ เขาก็เลิกไปเท่านั้นเอง เพราะไอ้บาป เวร ภัย นี่มันชัด ๆ อยู่แล้ว เป็นการเบียดเบียนหยาบ ๆ ที่แม้แต่คนทั่วไป ศาสนาใดเขาก็รับรู้ได้ จริง ๆ ถ้าไม่ฉลาด ก็ไม่น่าจะมั่นใจว่าตนเป็นพุทธนะ ศาสนาพุทธนี่เป็นศาสนาแห่งปัญญา ศาสนาแห่งการรู้แจ้ง ไม่ใช่ศาสนาไม่รู้ มั่ว ๆ เดา ๆ กรรมดี กรรมชั่ว กรรมใดเบียดเบียน กรรมใดไม่เบียดเบียน อันนี้มันก็หาศึกษาไม่ได้ยากในยุคอินเตอร์เน็ตเข้าถึงแบบนี้นะ

คนที่เห็นทางที่ดีกว่า สบายกว่า เบียดเบียนน้อยกว่า แล้วยังไม่ไป ก็ไม่แปลก ก็เขาไม่ใช่บัณฑิตไง …ตรงข้ามกับบัณฑิตก็มีแต่คนพาลเท่านั้นแหละ

เอาภาระในงานศาสนา

จากบทความ : สืบสานศาสนานานเท่านาน …

เข้ากับเรื่องที่ผมโพสไปก่อนหน้านี้พอดี (ลองอ่านโพสก่อนหน้านี้และบทความที่แนบมานี้ก่อนเข้าเรื่องครับ)

ใช่! ผมรู้ตัวว่ามีความรู้ รู้ตัวว่ามีบารมีโดดเด่นมาในเรื่องของความรัก เรื่องคนคู่ แต่ผมไม่ทำให้มันชัดเจน เพราะลึก ๆ แล้วผมรู้ว่าโลกธรรมเรื่องนี้มันหนักมาก ตัวผมเอง ออกจะไปทางไม่เอาภาระศาสนา ผมรู้สึกว่าสภาพของผมเหมือนคนที่มีคลังแสงที่เพียบพร้อม แต่ไม่คิดจะใช้

และงานตรงนี้ยังไม่มีคนทำ ครูบาอาจารย์ท่านก็ไม่มีเวลามาไขเรื่องยิบย่อยเช่นนี้ เมื่อบ่ายวันนี้ ผมตั้งใจแล้วว่าจะรับงานในหมวดนี้ เป็นหมวดที่ผมมั่นใจที่สุด แม้จะเป็นแรงน้อย ๆ ที่พยายามจะช่วย ผมก็จะพยายามทำ

คำของพ่อครูกระแทกใจผมมาก เหมือนที่ครั้งหนึ่งผมถูกถ้อยคำบางคำของครูบาอาจารย์กระแทกใจจนต้องลุกขึ้นมาพิมพ์บทความ มันเจ็บอยู่ข้างใน เหมือนคนที่รู้ทั้งรู้ว่าทำได้แต่ไม่ทำ ท่านไม่ได้พูดกับผมโดยตรงหรอก แต่ผมฟังแล้วรู้ด้วยตัวของผมเอง ว่าต้องทำ มาถึงตอนนี้ก็เหมือนโดนถีบเป็นครั้งที่สอง

แต่ครั้งนี้ผมก้าวมาก่อนจะโดน ผมตัดสินใจด้วยตัวเองก่อนที่จะมาเห็นโพสนี้ เหมือนกับผมได้ก้าวกระโดดก่อนที่พื้นจะถล่ม

ใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วหมั่นไส้จนอยากจะอ้วกก็ขออภัย นี่มันก็เหมือนอวดเหลือเกิน เหมือนสำคัญตัวผิด แต่ผมขอยืนยันว่าผมมั่นใจนะ เรื่องความรักเรื่องคนคู่นี่เป็นเรื่องที่ผมใช้เวลาศึกษาเยอะที่สุดที่ผ่านมาในชาตินี้แล้ว จะมาพิสูจน์กันก็ได้ แต่อย่าเพิ่งตีทิ้งผมเลย ก็ลองศึกษากันดูไปเรื่อย ๆ หรือท่านใดคิดว่ามีภูมิมากกว่าในเรื่องนี้ จะเพิ่มความรู้ให้ผม ผมก็ยินดีรับฟัง แต่ถ้าผมจะถามกลับหลังฟังเพื่อให้คลายสงสัยในความเห็นนั้น ๆ สักหน่อย ก็ขอโอกาสไว้ ณ ที่นี้ด้วย ผมเชื่อว่ามี! คนที่สูงกว่าผมมีอยู่ แต่แค่ตอนนี้ท่านเหล่านั้นยังไม่แสดงตัวเท่านั้นเอง (ส่วนท่านที่แสดงตัวแล้วก็ยกไว้)

นี่ผมพิมพ์ขนาดนี้ ก็เหมือนเอาหัวมาวางพาดไว้บนเขียงแล้ว ถ้าพลาดผมก็โดนลงมีด ไม่ใช่จากคนอื่นหรอก จากวิบากกรรมผมเองนี่แหละ ถ้าผมไม่มั่นใจว่าจะทำได้จริง ผมไม่พิมพ์ให้ตัวเองตายเล่น ๆ หรอก

ที่พิมพ์ไว้ก็ไม่ใช่อะไร จะออกศึกมันก็ต้องลั่นกรองรบสักหน่อย พอเป็นพิธี คนเขาสนใจเขาจะได้เข้ามาศึกษา คนไหนไม่สนเขาจะได้หลบ

กรอบหลัก ๆ ของผมคือ การกระชากหน้ากากให้เห็นหน้าจริงของกิเลสในความรักโลกีย์ เท่าที่ผมจะมีความรู้ความสามารถ

ไม่คบคนพาล

มงคลชีวิตอย่างหนึ่งก็คือการไม่คบคนพาล สำหรับผู้แสวงหาทางพ้นทุกข์ การไปคบคนพาลจะทำให้เนิ่นช้าเข้าไปใหญ่

การไม่คบคนพาลนั้นเป็นเรื่องยาก ไม่ใช่เรื่องง่าย จะต้องมีปัญญาแยกว่าไหนคนพาล ไหนบัณฑิต เพราะโดยมากแล้วคนส่วนใหญ่ก็ไปคบคนพาลนั่นแหละ ยิ่งศาสนาพุทธนี่ยิ่งจะมีคนพาลเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์เยอะ เรียกว่าเป็นหลุมพรางในทางพุทธเลยทีเดียว

ที่ผิดนั้นมีเยอะ ที่ถูกนั้นมีน้อย อันนี้เป็นสัจจะอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสำนักที่มีน้อยจะถูกเสมอไป ความถูกความผิดนั้นต้องเทียบเอาจากหลักฐานคือพระไตรปิฎกด้วย จากสภาวะธรรมของผู้ที่ปฏิบัติได้จริงด้วย คือต้องมีการตรวจสอบความผิดความถูกต้องกันอยู่เสมอ

เพราะถ้าไม่อย่างนั้นก็จะแยกบัณฑิตกับคนพาลออกจากกันไม่ได้ พระพุทธเจ้าท่านให้เลือกคบคนดี ไม่คบคนชั่ว ส่วนคนที่ยังไม่ดี ยังชั่วอยู่บ้าง จะคบไว้ก็เฉพาะเหตุที่จะช่วยเขาเท่านั้น

ส่วนตัวผมนั้น ถ้าตรวจสอบดีแล้วว่าใครสอนมิจฉา ใครทำผิดทางพ้นทุกข์ ผมก็ไม่คบ ถ้าคบอยู่ก็เลิกคบเหมือนกัน หรือถ้าใครที่ผมเคยเคารพแต่เขาดันไปคบกับคนพาล อันนี้มันก็บอกอยู่แล้วว่าเขาไม่มีปัญญาแยกดีแยกชั่ว เราก็ห่างจากเขามา

มีหลายสำนักที่ผมได้เคยศึกษา แต่ผมมักจะไม่กล่าวถึงเท่าไหร่ แต่สำนักไหนที่ผมไม่กล่าวถึงนั้นแหละ คือผมไม่อยากคบ ถ้าผมคบหาอยู่ผมจะกล่าวถึงเป็นระยะ ๆ ตามโอกาสที่เหมาะสม

ส่วนคนที่มิจฉาในสำนักที่สัมมานั้นก็มีเป็นปกติ ถึงจะเป็นสำนักที่ถูกก็ใช่ว่าจะไม่มีคนผิดเลย มันก็จะมีคนถูกอย่างสมบูรณ์เป็นส่วนน้อย แต่ค่ารวม ๆ นั้นมีความถูกต้องอยู่มาก เพราะสำคัญที่ผู้นำ

เวลาที่ผมจะศึกษาสำนักไหน ผมจะมุ่งเน้นไปที่ผู้นำ แล้วค่อยดูผู้ที่ปฏิบัติตามภายหลัง ถ้าผู้นำไม่ผ่าน ก็ไม่ต้องไปดูที่เหลือแล้ว สำนักในไทยนั้นเยอะมาก จะศึกษานานไปก็เสียเวลา

แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะศึกษาแล้วจะเห็นความจริงนะ หลายคนที่เขาศรัทธาสำนักที่ผิด เขาก็ศึกษากัน ดังนั้นประเด็นไม่ใช่แค่การศึกษาแต่มันมีรายละเอียดปลีกย่อยอีก พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า จะดูว่าคนมีปัญญานั้นจะรู้ได้่โดยการคบหาศึกษากันนาน ๆ แต่เฉพาะคนมีปัญญาเท่านั้นที่จะรู้ได้ คนโง่รู้ไม่ได้ สรุปมันก็เลยไม่มีคำตอบที่เป็นผลที่ยอมรับกันได้เป็นสากลหรอก เพราะคนโง่เขาก็ว่าคนที่เขาศรัทธานั้นดี ส่วนคนมีปัญญาเขาก็เห็นว่าคนที่คนโง่นั้นศรัทธานั้นเห็นผิด มันก็ไปด้วยกันไม่ได้

สุดท้ายความเป็นพุทธก็คือการวางใจ ถ้าช่วยบอกเขาเต็มที่เท่าที่จะทำได้แล้ว ก็ปล่อยเขาลงนรกไปแบบไม่ยึดมั่นถือมั่น เพราะที่สุดแล้ว มันก็ช่วยไม่ได้ทุกคนหรอก ตราบโลกแตกมันก็จะมีสำนักที่เข้ามาหาผลประโยชน์จากศาสนาแล้วสอนแบบผิด ๆ อยู่วันยังค่ำนั่นแหละ ปราบสำนักนี้ไป เดี๋ยวก็มีสำนักใหม่เกิดขึ้นมาอีก คนเห็นผิดมันคนส่วนใหญ่อยู่แล้ว ดังนั้นจึงเป็นสงครามที่รบไม่มีวันจบ

ถ้าจะเอาชีวิตสงบ ก็อย่าไปคบคนพาลเลย

มังสวิรัติทางสายกลาง เป็นอย่างไร ลองมาอ่านกัน

การกินมังสวิรัติ ไม่ได้มีคุณค่าแค่เพียงทำให้สุขภาพดี ทำให้ตัวเองไม่ไปเบียดเบียนผู้อื่น หรือเพียงแค่ได้กุศล แต่ยังเป็นโอกาสในการขัดเกลากิเลส ลด ละ เลิกการเสพ การติด การยึด ซึ่งเป็นการปฏิบัติธรรมในแนวทางของศาสนาพุทธ เพื่อนำไปสู่ทางสายกลางซึ่งเป็นความผาสุกที่แท้และยั่งยืน

มังสวิรัติทางสายกลางไม่ใช่แนวทางหรือวิธีใหม่แต่อย่างใด แต่เป็นวิธีเก่าที่พระพุทธเจ้าได้สอนไว้เมื่อสองพันกว่าปีมาแล้ว เพียงแค่หยิบยกมารวมกับการกินมังสวิรัติ ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถปฏิบัติได้ในยุคนี้ ผู้ที่พากเพียรปฏิบัติก็จะสามารถเข้าถึงผลได้ ส่วนผู้ที่ยังไม่เข้าใจ ยังสงสัย ยังสับสน ยังไม่เชื่อ ก็ให้ลองศึกษาหาข้อมูลและเพียรทำความดีต่อไป

อ่านต่อได้ที่บทความ : มังสวิรัติทางสายกลาง การปฏิบัติธรรมด้วยการล้างความอยากเสพเนื้อสัตว์โดยเว้นจากทางสุดโต่งสองด้าน
มังสวิรัติทางสายกลาง

 

อ่านบทความอื่นๆ แนะนำ ติชม ทักทายกันได้ที่…

Facebook : ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์

Blog : Minimal life : Dinh Airawanwat